't Komt inmiddels nogal 'ns voor dat je al fietsend langs velden of kassen komt, waar kennelijk dermate intensief met bestrijdingsmiddelen te werk gegaan wordt, dat de reuk daarvan ook op het fietspad erg indringend aanwezig is.
Intuitief voel je dan aan dat je moet proberen te vermijden die giflucht in te ademen, maar soms zijn de afstanden waarover een en ander zich voordoet zo groot, dat het niet lukt om zo lang te adem in te houden.
Denkend aan 'n aangelegenheid als passief meeroken en wat er allemaal al heeft plaatsgevonden om de schade daarvan te beperken, dient zich de vraag aan of hier niet tot op zekere hoogte iets soortgelijks aan de hand is.
Oftewel:
1) Is (in medische of andere kringen) al bekend in hoeverre het inademen van dit soort giflucht (zeker ook wanneer dat dagelijks gebeurt) schadelijk is voor de gezondheid van passerende voetgangers en fietsers?
2) Zou een en ander, ook indien het niet direct schadelijk zou zijn, maar alleen al vanwege de hinderlijkheid, aanleiding kunnen zijn om maatregelen te nemen die ertoe leiden dat dit soort luchtvervuiling beperkt wordt tot een acceptabel en dus te verwaarlozen niveau?
UIteraard kan dit probleem ook spelen naar aanleiding van andere vormen van luchtvervuiling waar fietsers (en voetgangers) zoal mee geconfronteerd kunnen worden, (en waar nog geen regels voor bestaan); te denken valt dan aan het passeren van chemische fabrieken, en dergelijke.