Op de Boris Bike door Londen

Zwarte taxi’s, de Underground en rode bussen. Daar denk je aan als je aan Londense transportmiddelen denkt. Niet aan de fiets. En toch willen ze dat in de Britse hoofdstad wel bereiken. Net als in steden als Parijs en Brussel is er in Londen een grootschalig leenfietsenprogramma opgezet: Barclays Cycle Hire. De naam is te danken aan de bank die het programma sponsort, maar de Londenaren laten zich daar niet door beïnvloeden: de leenfietsen worden in de volksmond Boris Bikes genoemd, naar de mediagenieke burgemeester Boris Johnson.

Vijfduizend zijn er nu, met nog tweeduizend fietsen in bestelling. Ze staan verspreid in groepjes van zo’n vijftien fietsen over de hele binnenstad van Londen. Regelmatige gebruikers kunnen zich registreren op internet, waarna ze een speciale sleutel krijgen. Incidentele gebruikers kunnen via de betaalpalen bij elke stalling staan een kortlopend abonnement nemen: voor 24 uur betaal je een pond, voor een week vijf pond. Dat zijn niet de enige kosten. Zodra je een fiets uit het rek neemt gaat de meter lopen: het eerste half uur is gratis, tot een uur betaal je een pond, daarna gaat het tarief snel omhoog. Wie de fiets 24 uur houdt is vijftig pond kwijt. De fietsen zijn dan ook bedoeld voor korte ritjes. Ze hebben geen slot en het is dus de bedoeling dat je ze meteen na aankomst op je bestemming in de dichtstbijzijnde Boris Bike-stalling zet. Wie Londen echt per fiets wil verkennen kan dus beter ergens een fiets huren. Voor mensen die slechts korte tijd in Londen zijn en snel van A naar B willen kunnen de blauwe fietsen wel een goed alternatief bieden voor de volle en benauwde metro’s.

Een poosje terug was ik een paar dagen in Londen en besloot ik de proef op de som te nemen door van mijn hotel in Fitzrovia (bij Tottenham Court Road) naar het Eurostar-station St Pancras International te fietsen. Voor Nederlandse begrippen een kippenstukje, maar het bleek een flinke uitdaging. De fiets huren was geen probleem. Mijn Nederlandse Maestro-bankpas werd geweigerd, maar een MasterCard was wel voldoende om met enig duwen en trekken een robuuste fiets uit het rek in Scala Street te halen. De fietsen zijn goed verstelbaar, erg fijn voor mijn lange Nederlandse lijf. Verder hebben ze redelijk goed werkende handremmen en drie versnellingen. Dat laatste is handig, want Londen kan soms best heuvelachtig zijn.

Het verkrijgen van de fiets was dus geen probleem. Het fietsen in Londen is echter een bijzondere uitdaging. Dat begint natuurlijk al met het linksrijden, al kende ik dat al van eerdere fietsavonturen in Ierland en Schotland. In het begin is het even wennen, maar uiteindelijk neem je net zo makkelijk bochten als in Utrecht of Amsterdam. Nee, de voornaamste uitdaging ligt in de Londense verkeerssituaties. Hoewel je steeds meer fietsstroken ziet, betekent dat niet altijd een veilige situatie voor de fietser. Vaak moet je de strook delen met de eerder genoemde zwarte taxi’s en rode bussen. En die houden niet altijd rekening met hun blauwe medeweggebruikers. Soms is de situatie zo onoverzichtelijk voor fietsers dat afstappen en een stukje lopen beter is voor je gemoedsrust.

Op de fietspaden die wel exclusief voor tweewielers zijn is het meestal duidelijker, al moet je soms echt wel goed opletten hoe je geacht wordt te fietsen.

Uiteindelijk ben ik veilig op het station aangekomen, maar het kostte wel wat moeite. Toch is een fietsritje door Londen wel aan te raden, al is het maar om de stad op een andere manier te bekijken.

Londen is zoals gezegd niet de enige stad met een leenfietsenprogramma. Op deze kaart van The Bike-sharing Blog zijn er veel meer te vinden, van Teheran tot Washington DC en van Trondheim tot Melbourne.

Zie ook:

• Cycling in the City of London isn’t getting much safer
  

Martijn van Es, medewerker communicatie