Wie?
Charles van Bebber
Leeftijd: 60 jaar
Beroep: diëtist
Aantal fietsen: vijf (vier vakantiefietsen en een woon-werkfiets) ‘Ik heb moeite met afscheid nemen van fietsen waar ik mooie tochten mee heb gemaakt.’
Woonplaats: Alkmaar
Fietsersbond-lid sinds: 1993
Voor mij is fietsen een soort psychotherapie. Ik lees weleens dat mensen allerlei geniale invallen krijgen op de fiets, maar als ik gedachten heb die door mijn hoofd spoken, waaien die juist weg. Ik woon zesenhalve kilometer naar mijn werk; dat is niet ver, maar ik mis het vreselijk als ik die fietstocht niet heb.
Ga je ook op vakantie met de fiets?
Vroeger fietste ik zowel heen als terug naar Basel in Zwitserland, maar als je dan je bestemming hebt bereikt moet je direct terug. Nu neem ik de fiets mee met de trein. In de bergen fietsen op eigen kracht geeft me veel voldoening. Ik waan me op die kleine weggetjes alleen op de wereld, maar soms sla je een bocht om en zijn er ineens weer veel andere mensen. Dan is daar een halte van een kabelbaan of een station. Ik fiets ook graag in Schotland. Daar is het land buiten de grote steden leger en ruiger. Je hebt er bijvoorbeeld ook nog van die houten elektriciteitspalen in plaats van die enorme gevaarten die we in Nederland hebben. Er is rust ‒ je hoort de zee en de insecten.
Waarom ben je lid van de Fietsersbond?
Ik vind het niet meer dan logisch dat ik lid ben van de Fietsersbond. Ik doe alles met het ov en de fiets. Ik heb ooit wel een rijbewijs behaald, maar ik bleek het niet nodig te hebben voor mijn werk en ben eerlijk gezegd een gevaar op de weg. Er wordt veel te veel vanuit de auto gedacht. Als je dan weer ziet hoeveel toegangswegen voor auto’s aan worden gelegd bij een nieuwe wijk in Alkmaar. Als voetganger of fietser moet je het vaak maar uitzoeken.
Categorieën
