Wendy van Roosmalen (27) werkt nu vier jaar bij De Fietskoerier Utrecht. Ze is planner, zet routes uit en zit zelf ook op de fiets. Ze komt bij arm en rijk, en fietst door weer en wind. Ze schrijft voor ons een column over haar ervaringen. Aflevering 2.
Tijdens mijn reguliere apotheekdienst bezorg ik vooral herhaalrecepten in de brievenbus. De gezichten op de paar adressen waar ik wél moet aanbellen ken ik inmiddels. Eén vrouw springt er echt uit.
Als ik bij haar heb aangebeld, loop ik meteen naar het keukenraam. Ze opent de gordijnen altijd vrij abrupt, alsof ze snel wil kunnen inspecteren wie er is. Achter de gordijnen verschijnt een vriendelijk gezicht met vervaagde tatoeages. Als ze me herkent glimlacht ze direct. De volgende stap is het overdragen van de medicijnen via het raam. Het raam kan maar een klein stukje open, dus we moeten samen voorzichtig de pakjes door de spleet tussen het raamkozijn en de vensterbank schuiven. Ze spreekt noch Engels, noch Nederlands, maar het voelt toch alsof we met elkaar praten tijdens deze taak.
Veel fruit
Als we dit ritueel hebben afgerond, zwaait ze soms – zoals vandaag – wild. Ik weet inmiddels dat ze daarmee bedoelt te zeggen dat ik even moet blijven staan terwijl zij weggaat bij het raam. Als ik knik dat ik het snap verdwijnt ze achter de gordijnen en komt ze terug met een arm vol fruit. Vandaag was het een arm vol mandarijnen. Zoals eerder de medicatie schuiven we nu de mandarijnen door de spleet in het raam, maar dan in de tegengestelde richting. Ook weer zonder woorden bedanken en begroeten we elkaar en gaan verder met de dag. Vriendelijkheid en de bereidheid om elkaar te helpen is soms echt alles wat je nodig hebt. Ik glimlach nog minstens vijf minuten na.
'Mijn hobby is de pan uit geëscaleerd'
-
‘Het is echt een avontuur dat ik met mezelf aan ga. Eerst reed ik nog zonder fietscomputer, waardoor ik vaak verdwaalde. Toch kwam ik elke keer thuis. Daar heb ik van geleerd dat het altijd wel goedkomt.’
-
‘Het is echt een avontuur dat ik met mezelf aan ga. Eerst reed ik nog zonder fietscomputer, waardoor ik vaak verdwaalde. Toch kwam ik elke keer thuis. Daar heb ik van geleerd dat het altijd wel goedkomt.’
Column 1: misplaatste vrolijkheid
-
‘Meestal ben ik vrolijk. Vooral als ik aan het werk ben zit ik vol energie en heb ik altijd een glimlach op mijn gezicht als mensen hun deur opendoen, maar soms is die glimlach ongepast.’
-
‘Meestal ben ik vrolijk. Vooral als ik aan het werk ben zit ik vol energie en heb ik altijd een glimlach op mijn gezicht als mensen hun deur opendoen, maar soms is die glimlach ongepast.’
Deel deze pagina
Een lijst met artikelen
-
Wat te doen bij letselschade tijdens een fietsvakantie? Wat te doen bij letselschade tijdens een fietsvakantie?
Reizen is niet zonder risico. Wat zijn je rechten, wie is aansprakelijk en wat kun je doen om schade tijdens een fietsvakantie te verhalen?
Gepubliceerd op: -
Marijke: ‘We werden opgepakt en in de cel gezet’ Marijke: ‘We werden opgepakt en in de cel gezet’
Dat ze bij haar eerste protestactie meteen even in een cel belandde, weerhield Marijke Duyvendak (68) er niet van zich voor de fiets, en tegen auto’s, in te zetten. ‘Fietsers moeten altijd voorrang krijgen.’
Gepubliceerd op: -
Teun: ‘Ik zat een jaar zonder fiets, verschrikkelijk’ Teun: ‘Ik zat een jaar zonder fiets, verschrikkelijk’
Teun van der Steeg (81) is net als zijn vrouw altijd al een enthousiaste fietser geweest. ‘Zonder fiets zou mijn wereld maar klein zijn’, zegt hij. ‘En fietsen is het leukst als je het samen doet.’
Gepubliceerd op: