Reacties van lezers op het artikel van Els Meijers over e-bikeschaamte.

Alleen op vakantie

Ook ik (wij) heb een soort e-bikeschaamte. Ten eerste dat accugebeuren. De grondstoffen voor deze accu’s worden elders in de wereld op een natuuronterende wijze gedolven en verwerkt tot accu’s. En dan hebben we het nog niet eens over de erbarmelijke arbeidsomstandigheden.
Verder vind ik de fietsen te duur en afschuwelijk lelijk met die domme hoge sturen en grove lasnaden. Kwaliteit is vaak rampzalig. Voor een fiets uit het hogere segment betaal je 5000 euro.
      De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat wij op vakanties wel e-bikes huren. Dat vinden we wel makkelijk. Maar thuis gebruiken we voor boodschappen en andere korte ritjes gewoon de analoge fiets. We hebben geen auto. Gewoon niet nodig. Laatst fietsten mijn vrouw en ik met onze grijze koppies (70++) een tochtje, en werden waarderend aangesproken omdat we geen e-bike reden.

Martin

Verslingerd aan e-bike

Ook ik dacht lang: waarom zou je op een elektrische fiets gaan fietsen wanneer het nog prima gaat op een gewone? Maar ik heb in 2020, aan het begin van de coronapandemie een e-bike gekocht als alternatief voor OV naar mijn werk. Ben er helemaal aan verslingerd geraakt, wil niet meer anders. Het kost me evenveel tijd, uur heen, uur terug. Waarom ik vooral wil reageren is op de uitspraak dat je ‘zoveel geld niet over de balk smijt’. Want mevrouw heeft wel een auto lees ik tussen de regels door. Die heeft ze ook niet bij een pakje boter cadeau gekregen. De meeste auto’s zijn altijd nog een stuk duurder dan een goede e-bike en nemen veel en veel meer ruimte in en geven meer dan wat voor fiets ook.

Afke

Veranderende tijden

In 1998 en 1999 werkte ik parttime voor een adviesbureau dat bedrijven en organisaties hielp om mensen uit de auto te krijgen. Mensen werden gemotiveerd andere manieren van vervoer te gebruiken, OV, fiets, carpoolen in plaats van iedereen in eigen auto. Er was zelfs een elektrische fiets die kon worden uitgeprobeerd. Maar er was geen enkele interesse voor. Mensen wilden er nog niet dood op gevonden worden!
Wat moet je toch bij innovaties het tij mee hebben. Want kijk nu eens!

Inge

Zelfbouw

Ook ik wilde jarenlang niet aan de e-bike. Ik vond dat altijd een fiets voor mietjes en bejaarden. En als mensen het niet begrepen, zei ik dat elektrisch fietsen mij te veel tijd zou kosten, omdat ik, om tot dezelfde lichamelijke inspanning te komen, minimaal twee keer zo lang zou moeten fietsen.
Maar ik begon het analoog fietsen wel steeds zwaarder te vinden en kreeg ook steeds meer last van mijn knieën na een flinke fietstocht. Daarom had ik mij al voorgenomen mijzelf met 65 een e-bike te gunnen. Om mij toch nog van de massa te onderscheiden heb ik nu zelf een e-bike gebouwd op basis van een conventionele klassiek uitziende fiets. En ik ben daar heel blij mee. Ik fiets nu weer veel meer en ben niet meer bang om een omweg te nemen. Bijkomend voordeel is dat ik nu veel beter licht heb, want bij mijn analoge fiets kwam het licht nog van een banddynamo.

Rudy

Lange fietstochten

Hoewel ik een snelle Gazelle had en ik voor mezelf had bedacht pas na mijn 75ste (ik ben nu 73) een e-bike te kopen, ging ik een paar jaar geleden toch voor de bijl. Mijn man had al een e-bike en die kon ik soms ondanks mijn snelle Gazelle met moeite bijhouden.
Toen ik mijn e-bike had aangeschaft vond ik wel dat ik vaker grotere afstanden moest fietsen. Bijvoorbeeld vanaf onze nieuwe woonplaats Leusden naar mijn vroegere tennisclub in De Bilt. Maar vanwege die hoge heuvel, die Utrechtse Heuvelrug heet, valt die tocht met de e-bike nog behoorlijk tegen. Ik tennis nu toch maar in Leusden.
Maar sinds we beiden een e-bike hebben, hebben we wel lange fietstochten gemaakt: vanaf Berlijn de Elbe Radtour en vanaf Maastricht naar Arles in Zuid-Frankrijk. Voor dit jaar staat de Alpe Adria op t programma: Salzburg – Grado.
Het zijn evengoed pittige fietstochten, maar dankzij onze e-bikes kunnen we relaxed genieten van het mooie landschap onderweg.

Michelle