Jan Hopstaken: ‘Ik ben een echte durfal’

Wie? Jan Hopstaken
Leeftijd: 34
Beroep: leraar in Eindhoven
Lid van de Fietsersbond sinds: 2015

Hopstaken: ‘Ik ga altijd heel erg hard op de fiets. Ook onder omstandigheden dat het eigenlijk net niet kan. Ik ben een echte durfal. Ik heb een tijd in Amsterdam gewoond en toen fietste ik nog veel harder, en dat op een gewone fiets. Ik krijg daar echt een kick van.’
Vier jaar geleden werd hij lid van de Fietsersbond: ‘Ik geef Maatschappijleer. In mijn les kwam aan de orde dat ledenaantallen van belangenorganisaties teruglopen en ik dacht: ik vind fietsen heel erg belangrijk, dus ik word gewoon lid van de Fietsersbond. Die behartigt heel positief mijn belangen. Zo steun ik jullie lobby voor de fietsers.’

Hij fietst zoveel mogelijk: ‘Helaas woon ik net iets te ver van mijn werk om ook dat te fietsen. Hoewel, het is 25 kilometer, dus dat zou ik wel moeten kunnen. Ik wil er wel een elektrische fiets voor aanschaffen, maar dat is er nog niet van gekomen. Dus naar mijn werk ga ik nog met de auto. Maar voor de rest doe ik alles met de fiets. Ik heb twee fietsen: een gewone stadsfiets en een stapfiets. Die is wat meer gehavend, voor als ik ’s avonds de stad in ga.’
‘We hebben ook een aanhangertje. Dat is echt ideaal: je monteert zo’n beugel op je achteras en dan kun je dat karretje er met zo’n pook aan hangen. Mijn vriendin heeft er ook een, zo’n beugel, dus dan kan het karretje ook wisselen van fiets. We wilden namelijk eigenlijk wel een bakfiets voor de kinderen, maar we hadden allebei net een nieuwe fiets gekocht, dus dan was zo’n karretje logischer dan zomaar weer een fiets aan te schaffen. Dat karretje werkt fantastisch. Met de kinderen erin ben je zo in de natuur.’  
Hopstaken fietst ook veel met de hond: ‘Dan heb ik de hond aan de riem en die loopt ook heel erg hard. Dan leven we ons allebei helemaal uit.’

In zijn werk als raadslid stelt Hopstaken de fiets centraal: ‘Ik zie dat de stad steeds beter wordt voor fietsen. Eindhoven is echt een autostad. Zo is het na de oorlog opgezet en gebouwd. Je moest overal kunnen komen met de auto. Nu probeer ik de stad aantrekkelijker te maken voor fietsers. Maar dan moet het ook veilig zijn. Met de fietsstraten die er nu zijn merk je wel dat de automobilisten nog erg moeten wennen aan het feit dat ze de straat moeten delen met anderen. Dat gaat niet altijd goed. Maar het gaat wel steeds beter.’