De eerste fiets van

Mijn eerste fiets was een lesfiets

Mario Kramer

mariojong

Na de oorlog waren de meeste fietsen naar Duitsland verhuisd. Ook de kinderfietsen verdwenen naar onze oosterburen. De actie ‘ik wil mijn fiets terug’ leverden helaas weinig op. En zo waren de fietsen in Nederland schaars.

De fietsenmaker om de hoek had nog een kinderfiets. Hij verhuurde hem voor een kwartje. Dat was best veel geld, helemaal voor kinderen die 5 cent zakgeld kregen in de week.

Ik stond voor een dilemma, bij de snoepwinkel op de hoek iets lekkers kopen, trekdrop en kaneelpijp waren mijn favorieten of sparen voor een paar uur op de fiets. Na de oorlog proefde ik voor het eerst wat zoets en dat was hemels. Aan de andere kant, had mijn oom een fietswinkeltje en ik was gefascineerd door fietsen en de geur van solutie en olie. Ik besloot af te zien en spaarde, huurde de fiets en leerde mijzelf fietsen.

Amsterdam, juli 1942. De Duitsers maken bekend dat alle Joden, in navolging van veel andere steden in Nederland, niet meer mogen fietsen. Een week later moesten alle herenfietsen worden ingeleverd, dus ook niet-Joden. Tijdens huiszoekingen werden alle fietsen meegenomen, ook kinderfietsen. Wie later gesnapt werd met een fiets riskeerde een gevangenisstraf van een half jaar of duizend Gulden boete. Bron: Ben Vertzet

De kinderen in de buurt wilden natuurlijk ook leren fietsen. Dat kon, maar dan 5 cent betalen. Ik haalde het geld op, huurde de fiets en leerde vrienden en vriendinnetjes fietsen. Dat ging goed, de meisjes waren na een uur al moe en dan kon ik zelf nog een paar uur fietsen en naar de snoepwinkel. Ik betaalde geen huur en spaarde 5 cent uit.

Dat leren fietsen, was lol. We schreeuwden het uit van plezier. Van fietsen word je blij, was toen al waar. Ik realiseer me dat ik al 70 jaar in het vak zit van fietsmeester. Ik vind het nog steeds super leuk!

Mario
Mario in de zomer van 2017 in Thailand

Categorieën