Vertel, hoe voelt dat, zo ongelofelijk hard fietsen?
‘Eigenlijk had ik totaal niet door dat ik echt zo hard ging. In Nederland heb ik met teamgenote Jennifer Breet natuurlijk geoefend met deze fiets. Maar op de vliegbasis Woensdrecht en het RDW Testcentrum in Lelystad was de afstand relatief kort en had ik moeite om een hoge snelheid te behalen. Hier, in de woestijn van Nevada, strekte zich een tien kilometer kaarsrechte weg voor me uit. Ik merkte helemaal niet dat ik binnen no time al een flinke snelheid haalde. Dat komt ook omdat ik in een dichte ligfiets zit waardoor er minimale wrijving is. Bovenop de fiets is een camera gemonteerd: ik krijg die camerabeelden voor mij op een schermpje te zien en kan alleen maar recht vooruit kijken.’
Wat is dat voor speciale fiets waar je deze snelheid mee hebt behaald?
‘De fiets is het resultaat van een samenwerking van studenten van de TU Delft en de VU Amsterdam. De studenten van de TU Delft hebben de fiets gebouwd en als fietser werd ik begeleid door bewegingswetenschappers van de VU Amsterdam. Eén van deze bewegingswetenschappers was echt mijn coach; hij vertelde mij welke trainingen ik wanneer moest doen en hoe de trainingen eruit kwamen te zien. De ligfiets is speciaal gemaakt voor deze recordpoging; dankzij 3D-scans van mijn lichaam ‘past’ de fiets precies om mij heen. Het zat best comfortabel. Maar ik moest een helm op en een mondkapje voor om CO2 af te voeren uit de fiets, waardoor het toch vrij krap was in de cabine.’
Was het nog gevaarlijk om deze poging te doen?
‘Ondanks de hoge snelheid, was het niet gevaarlijk. Ik zat helemaal vast in de fiets met een kap over mij heen die voor bescherming zorgt. De fiets moet aan allerlei veiligheidsmaatregelen voldoen. Alle teams zijn tijdens de week van de Challenge druk bezig met het optimaliseren van hun fiets, er wordt continu gewerkt aan de techniek. Veiligheid staat daarbij voorop.’
Je fietst zeker je hele leven al op hoog niveau?
‘Nee, eigenlijk niet. Ik heb vroeger vooral gevoetbald. Daarna ging ik roeien en belandde ik in het nationaal team. Fietsen bleek een goede training. Ik sloot me aan bij de Utrechtse fietsvereniging CS030. Toen ik stopte met roeien omdat het al mijn tijd opslokte, werd ik gevraagd mee te doen aan de World Human Powered Speed Challenge. Sinds september vorig jaar fietste ik bijna dagelijks en deed ik drie keer per week aan krachttraining.’
Wat vind je zo leuk aan fietsen?
‘Ik vind het gaaf dat je per wielrenfiets heel ver kan komen, je kunt makkelijk honderd kilometer fietsen. Dan kom ik in een soort trance, het is heel ontspannend. Op mijn wielrenfiets wil ik graag snel zijn. Ik fiets altijd met de Strava-app om achteraf te kijken hoe snel ik ben ten opzichte van mijn fietsvrienden.’
Doe je volgend jaar weer mee aan de Challenge?
‘Ik kijk ernaar uit om even geen grote doelen meer in het vooruitzicht te hebben, zodat ik me meer op mijn studie sportfysiotherapie kan focussen. Volgend jaar is het de beurt aan een ander team.’
Categorieën
