Eva Rensman: ‘Erg handig voor in de woestijn, op zee of als je in een helikopter vliegt, maar als fietser heb je er niets aan. Het filmpje op de site vond ik nogal misleidend. Daarin zie je een hipster op een racefiets op de aanwijzingen van de Beeline naar een café fietsen, heel knap, maar de Beeline is niet meer dan een kompas. Hij vertelt alleen hoeveel kilometer ik in rechte lijn van mijn doel af ben en ik zie er bijvoorbeeld niet op of ik links of rechts van het kanaal moet fietsen. Ik miste een overzicht van de route.
Het is prettig om te weten hoe lang je nog die rechte weg moet volgen, waar de brug of spoorwegovergang is, en hoe lang het nog duurt voor je af moet slaan. Het pakketje ziet er fantastisch uit, mooie verpakking, prachtig apparaat, maar wat heb je eraan als het niet functioneert? Het snoertje waar je hem mee op moet laden was zo stijlvol weggewerkt dat het even duurde voor ik het had ontdekt. Installeren was op zich niet zo moeilijk. Je moet kalibreren door het stuur een paar keer heen en weer te bewegen. Ik denk dat ik maar gewoon een ding ga kopen om mijn telefoon op het stuur vast te maken. Daar heb ik meer aan!’
Jonas Haring: ‘De Beeline is iets voor mannen met baarden, die met een fixie op pad gaan om barbecuevlees te halen. Het is een waanzinnig ding. Het is heel minimalistisch. Er zit geen gebruiksaanwijzing bij, daar word ik zenuwachtig van. Er zat een ijzeren dingetje bij waarvan ik niet wist waar het voor diende. Later kwam ik erachter dat het een sleutelhanger is. Maar het is ook wel weer lekker dat er niks bij zit. Je moet een appje op je telefoon zetten dan maakt hij zelf contact. Dat gaat echt allemaal heel gemakkelijk. Dan vraagt hij: waar wil je heen? Heel fijn. Je typt de bestemming in op je smartphone en dan geeft hij hemelsbreed de richting aan.
Je moet de pijl volgen, maar hij geeft niet aan welke weg of zijstraat je moet nemen. Maar als de pijl omdraait, weet je dat je terug moet. Hij geeft ook aan hoe ver je er vandaan bent, hij telt af. Ik ben er met collega’s mee op pad gegaan. Je weet dat je ongeveer goed zit. Je ziet dat het 500 meter recht voor je is. Dan moet je bijvoorbeeld een keertje naar rechts. Je krijgt er een soort survivalgevoel van. Het is meer iets voor in de stad. Want als je voor een spoorlijn staat, weet je niet of je het beste naar links of naar rechts kunt gaan. Hij wijst je niet de weg. Maar omdat je weet dat hij dat niet doet, is het een prettig hulpje. Of ik hem zou kopen? Hij wees één keer de verkeerde kant op. Zo lang ik niet weet waarom dat zo was, zou ik hem niet kopen.’
Categorieën