Tweedehands elektrische fiets is weinig waard

‘Je merkt dat mensen die vijf, of soms maar drie jaar geleden een elektrische fiets kochten nu alweer een nieuwe willen. Omdat er technische verbeteringen zijn, omdat ze er toch liever eentje met een afneembare accu willen, of omdat ze een nieuw model mooier vinden. En dan ruilen ze de oude in’, zegt rijwielhandel Rijk Koops uit Elburg. Hij heeft al een stuk of dertig gebruikte elektrische fietsen in zijn winkel staan. Het aanbod neemt de laatste jaren toe.

De elektrische fiets is nog steeds niet uitontwikkeld: accu’s, motoren en software worden beter. Als je een nieuwe koopt, wat krijg je dan nog voor je ‘oude’ elektrische fiets? Ik bel een aantal fietsenmakers op met het verhaal dat ik een Sparta Ion Classic uit 2008 wil inruilen. Allemaal willen ze de fiets eerst aan de computer, voor ze ook maar iets over bedragen willen zeggen. De staat van de accu is heel belangrijk. Als de accu nog goed genoeg is, zijn ze bereid er 500 euro voor te geven.
Een Sparta Ion Classic kostte in 2008, beetje afhankelijk van de uitvoering, ongeveer 1600 euro. In drie jaar tijd daalt de waarde dus snel. Koops: ‘Een elektrische fiets van een paar jaar oud, daar gaat ongeveer 40 procent van de nieuwprijs af.’ Ook anderen melden dat. Rijwielhandel Stegink in het Gelderse Laren: ‘Je moet fors afschrijven op elektrische fietsen – daar moet je je klanten ook op wijzen.’

Goede klanten van wie de fiets altijd in onderhoud is geweest en die nu weer een forse uitgave doen voor een nieuwe, krijgen soms een betere inruilprijs. Maar je moet voorzichtig zijn, zegt Klaas Weerstand van de Bikeshop in Urk en gewezen BOVAG-voorzitter. Hij rekent voor: ‘Je kunt wel 200 euro inruil bieden, maar als je er later maar 100 euro voor krijgt, ben je dus een stukje van je winst bij de verkoop van de nieuwe fiets kwijt.’
Voor ‘jong gebruikte’ elektrische fietsen van een paar jaar oud is wel belangstelling, melden rijwielhandelaren. Eigenlijk van dezelfde doelgroep die nieuw koopt, ‘alleen met een iets kleinere beurs’. Maar oudere modellen zijn lastiger. Stegink noemt tweedehands elektrische fietsen ‘moeilijke handel’. De eerste generatie, de fietsen van twaalf jaar geleden, de Sparta Pharos en de Yahama Pas, zijn ‘onverkoopbaar’. Weerstand: ‘Daar kun je niet meer dan 200, 300 euro voor vragen. Misschien als het een hele goede is 350.’ Chris, van rijwielhandel Wim Janssen in Weert: ‘Voor een oude Pharos kun je eigenlijk niks geven. Trouwe klanten vinden dat moeilijk te verteren. Dan doen we het soms wel.’ Potentiële klanten vallen vooral over de veel kleinere actieradius.

Rijwielhandelaren geven aan dat elektrische fietsen van die generatie naar het oud ijzer gaan, of naar opkopers die de oude e-bikes naar Polen brengen. Volgens Marek Utkin, fietsambtenaar in Warschau, rijden in de straten van Warschau veel Nederlandse fietsen rond, maar dat zijn geen elektrische. Utkin: ‘De Nederlandse stadsfietsen zijn wel heel populair bij studenten in Krakau en Warschau. Het is een onderdeel van de easy-going mode.’ Hoewel het segment van Nederlandse elektrische fietsen dus maar een klein deel van de markt in Polen vormt, groeit het wel, volgens Utkin. Voor 400 euro kun je weliswaar ook een nieuwe krijgen, maar dat zijn de ‘goedkope Chinese’.
Als het aanbod van tweedehands elektrische fietsen toeneemt, dalen de prijzen. Bij de BOVAG hebben ze, net als voor auto’s, een soort koerslijst voor gebruikte fietsen. Maar woordvoerder Gijs Bosman is terughoudend over prijzen. Hij wil alleen kwijt dat de ‘algemene prijsontwikkeling is dat e-bikes sneller afschrijven dan gewone fietsen’. Rijwielhandel Van Seggeren in Kollumerzwaag zegt: ‘De prijzen staan zeker onder druk. Het aanbod is gigantisch. Niet alleen van tweedehands maar vooral ook van nieuw. Een paar jaar geleden moest je als je een elektrische fiets van Sparta wilde bestellen zes à zeven weken wachten. Nu hoeft dat niet. Het aanbod is er. En je ziet fabrikanten stunten met de prijs. Dat heeft ook gevolgen voor de tweedehandsmarkt.’

Is het nu handig een tweedehands elektrische fiets te kopen in plaats van een nieuwe?
Ze zijn goedkoper, maar het is ook lastig de technische staat van een elektrische fiets te beoordelen. De vakhandel vindt daarom – voorspelbaar – de vakhandel de beste plek om een tweedehands elektrische fiets te kopen. Daar valt wat voor te zeggen. Bij de BOVAG-vakhandel krijg je garantie. En tweedehands elektrische fietsen van de Accell Groep (Sparta, Koga Miyata, Batavus) kunnen door de rijwielhandelaar aan de pc worden gezet, zodat er meer bekend is over de staat van de accu. Voor andere merken adviseert TestKees om met een volgeladen accu een lange proefrit te maken. Dan weet je of de accu nog voldoende actieradius biedt.
Waar moet je op letten als je toch een fiets bij een particulier wilt kopen? Het belangrijkste is de accu. Jos Lenssen van Batteryfact in Nijmegen, een bedrijf dat accu’s reviseert, zegt dat de kilometerstand in ieder geval een indicatie is. Veel gebruikt betekent meer op- en ontladen van de accu en dus meer slijtage. Maar fietsen die weinig zijn gebruikt, hebben ook risico’s. Lenssen: ‘Een accu van een elektrische fiets die een jaar heeft stilgestaan is zeker niet meer goed.’ Vraag daarom altijd hoe de vorige eigenaar met de accu is omgegaan. Maar om écht iets te weten over de capaciteit van de accu, adviseert Lenssen, net als TestKees, om een uitgebreide proefrit te maken.
Een andere accureviseerder, Willem Waldman van Accuwijzer, constateert dat ‘over het algemeen mensen met niet al te veel verstand van zaken tweedehands elektrische fietsen kopen. Een blokje om en dan komt men er pas later achter dat de accu op is’.
Wie zo’n kat in de zak koopt heeft een tegenvaller, maar wel een die is op te lossen.
Het reviseren van een accu is vaak de helft goedkoper (200 à 250 euro) dan de aanschaf van een nieuwe (500 euro). Oudere accu’s zijn goed te reviseren. De moderne li-ionaccu ook, maar accureviseerders beginnen niet aan de li-ionaccu’s van de Accell-merken (Koga, Sparta en Batavus). Waldman: ‘Daar zijn we wel mee bezig geweest, maar Sparta maakt het ons zo goed als onmogelijk.’ Ook Lenssen vertelt: ‘We kunnen het wel, maar daarna moet zo’n fiets aan de computer bij de fietshandelaar en dan gaan ze moeilijk doen.’