Als lobbyist van de Fietsersbond ontmoet ik in de Tweede Kamer en op allerlei bijeenkomsten vaak verschrikkelijk aardige collega’s, die voor heel verschillende organisaties werken. Ze maken altijd graag een praatje, zijn goed geïnformeerd, hebben een brede belangstelling, hebben gevoel voor humor en zijn netwerkers bij uitstek. Sommige lobbyisten houden er wel merkwaardige praktijken op na. NRC Handelsblad publiceerde vorige week een interview met de directeur van een lobbykantoor met dertig medewerkers. Aan het eind van het interview staat de volgende passage:
Nu is er meer rust en rijdt hij na de files richting Den Haag. Hij zet een dvd van Sting op in de auto, zingt mee en kijkt met een schuin oog naar de videoclips. Uit de kofferbak had hij al het bordje “werkverkeer” gepakt, voor op het dashboard. Reuzehandig voor als je kilometers lang op een fietspad rijdt. “Het is toch zo? Ik ben toch op weg naar mijn werk?”
Misschien moet het team van Blik op de Weg deze collega-lobbyist eens volgen en voor de camera confronteren met zijn gedrag.
Wim Bot
lobbyist Fietsersbond
Categorieën
Wim Bot
(Inter)nationaal beleidsadviseur
Fietsgeluk is voor mij in Delft makkelijk en snel naar de binnenstad of naar het station kunnen fietsen. Ik ben verantwoordelijk voor de nationale en internationale beleidsbeïnvloeding; dat betekent dat ik overal en nergens probeer de fiets hoger op de agenda te krijgen. Behaalde successen waar ik trots op ben: het aannemen van de Fietsvisie 2040, het introduceren van de inmiddels gangbare term schaalsprong, extra middelen in de Tweede Kamer voor fietsenstallingen bij stations en voor snelfietsroutes, en de aanpak van scooteroverlast in Amsterdam.