Direct naar inhoud

Scenario 3: schade – eigen schuld

Het is een koude voorjaarsochtend. Je bent veel te laat van huis gegaan en je rijdt nu in vliegende vaart naar uw werk. Er rijdt een auto naast je, die rechtdoor lijkt te gaan. Je negeert een rood uitstralend verkeerslicht, maar helaas, de automobilist slaat toch rechtsaf. Piepende remmen. Wonder boven wonder: lichamelijk is er niets aan de hand, jouw oerdegelijke fiets is nog heel, alleen de auto heeft een meterslange kras opgelopen. De automobilist schrijft jouw naam en adres op, drie dagen later ligt er een brief: je wordt aansprakelijk gesteld. Wat nu?

Hiervoor moet u uw eigen aansprakelijkheidsverzekering aanschrijven, 80 à 90 procent van de Nederlanders heeft zo’n verzekering die in de volksmond bekend staat als een AVP-polis. Wie geen verzekering heeft, zal de schade waarschijnlijk voor een deel zelf moeten betalen.

Doorgaans zal dat niet meer zijn dan vijftig procent. Daarbij kan een rechter – als de hele zaak tot een rechtszaak zou leiden– ook rekening houden met ‘de wederzijdse stand van fortuin’. Dat betekent dat een fietser in de bijstand sowieso minder dan helft van de schade moet betalen als hij een kras veroorzaakt op de peperdure Rolls Royce van een miljonair.

Indien overmacht niet aannemelijk is, moet de causale verdeling worden vastgesteld. Daarbij kan een billijkheidscorrectie worden toegepast. Het element ‘Betriebsgefahr’ (het gevaar dat gemotoriseerde voertuigen met zich meebrengen ten opzichte van ongemotoriseerde weggebruikers) kan alleen in het nadeel werken van de gemotoriseerde, nooit in het voordeel. Wat wel in het voordeel van de gemotoriseerde kan werken zijn de ernst van het letsel dat hij mogelijk heeft opgelopen en het verzekerd zijn van de aansprakelijkheid van de ongemotoriseerde.

Galerij navigatie