‘Vooral ouderen schamen zich voor driewielers’

Astrid van der Plank uit Vleuten-De Meern vertelt graag over haar driewielfiets. Een uitkomst. Dat sommige mensen zich door het imago van de fiets laten tegenhouden, snapt ze niet: ‘Ik had al jaren geleden een elektrische fiets toen zo’n ding nog als een bejaardenfiets werd gezien.’
Astrid heeft een zeldzame neurologische aandoening, ADCA, waarover ze blogt op astridheeftadca.nl: ‘Voordat ik de diagnose kreeg, schaamde ik me ervoor dat ik zo vaak moe was. Na de ziekte van Pfeiffer toen ik nog op de middelbare school zat, ben ik nooit meer zo fit als mijn leeftijdsgenoten geworden.’

Als student deed ze al middagtukjes. ‘Overdag liggen slapen, dat doe je toch niet’, zeiden haar studiegenoten. Rond haar veertigste kreeg ze ook problemen met haar evenwicht en vond ze het tijd om zich serieus te laten onderzoeken.
‘Zodra ik de diagnose had, ging ik kijken wat ik kon doen om zo goed mogelijk met mijn beperkingen om te gaan. Soms hoor ik verhalen van ouderen die weigeren een rollator te gebruiken en daarom de hele dag binnen zitten. De moeder van een vriendin wilde op vakantie wel een rollator gebruiken in een omgeving waar niemand haar kende, maar thuis weigert ze dat. Ik heb het idee dat je schamen voor een driewieler iets is voor ouderen. Mensen van mijn leeftijd en jonger zijn er alleen maar blij mee.’

‘Nordic Walking-stokken. Officieel zijn het geen hulpmiddelen. Daarom krijg je daar wel opmerkingen over. Bijvoorbeeld: ‘Er ligt nog geen sneeuw hoor.”
Zoals iedereen met een beperking wordt Astrid wel eens behandeld alsof ze niet alleen loopproblemen heeft, maar ook geflipt is. ‘Maar als ik begin te praten, hebben ze snel genoeg door dat er met mijn hoofd niks aan de hand is. ‘

‘Dit is een Van Raam Easy Go scootmobielfiets. Je kunt er op fietsen, maar je kunt hem ook als scootmobiel gebruiken. Hij heeft een mooi kleurtje, fel paarsblauw. Het is helaas vaak onmogelijk om zo’n fiets vergoed te krijgen. Bij de gemeente zeiden ze: je kunt een driewielfiets vergoed krijgen óf een scootmobiel, maar deze fiets viel niet binnen de mogelijkheden. Als ik wilde bewegen moest ik dat maar op een hometrainer doen. Maar ik wil buiten bewegen. Ik wil de wind door mijn haren voelen en dat kan ook op een scootmobiel, maar dat is anders. Ik wil ook bewegen. Het is het gevoel van controle dat je met zo’n fiets hebt. Het is een illusie natuurlijk, maar dat voelt zo. En als ik door mijn energie heen ben, gebruik ik hem als scootmobiel. Gelukkig had ik nog spaargeld.’
Hiervoor had ze een driewielfiets zonder ondersteuning. ‘Die stond buiten, onderaan ons appartementengebouw. Ik legde altijd een zeiltje over de fiets, maar dat waaide er vaak af. En ik heb weinig energie. Zelfs een zeiltje eraf en erop doen, vind ik dan al zonde van mijn energie.’

Het grote voordeel van de Easy Go is ook dat de scootmobielfiets het formaat heeft van een scootmobiel, compacter is dan andere driewielfietsen, en dat je hem daardoor gemakkelijker kunt parkeren en Astrid ermee sommige winkels in kan. ‘Hij kan ook mee met de Valys, een soort landelijke Regiotaxi. Zo ben ik bijvoorbeeld met mijn fiets in de Valys naar een vakantiehuisje op de Veluwe gereden zodat ik er ook op vakantie mee kon fietsen.’
Op haar blog schrijft Astrid hoe ze steeds opnieuw manieren zoekt om met haar beperkingen een zo goed mogelijk leven te leiden. Met hulpmiddelen, door te bewegen in haar eigen tempo en door haar energie te doseren.
Tip van Astrid voor mensen die net als zij oplossingen zoeken: scouters.nl Die website gaat over hulpmiddelen bij een blessure of handicap. Er worden ervaringen uitgewisseld en er staan testen op van bijvoorbeeld aangepast bestek of een ijsjeshouder. Er staat ook een test op van de Easy Go van Astrid.

Moet jij er niet aan denken ooit op een driewielfiets te rijden? Of ben je er juist heel blij mee?
[wpViralQuiz id=117589]
Je kunt je verhaal hieronder kwijt op ons forum of mail je verhaal over jouw driewielfiets op [email protected]