Jonge fietsactivisten (3)

‘VIDIUS en de Fietsersbond zitten vaak op dezelfde lijn en samen sta je sterker. Vandaar de samenwerking,’ zegt Roxanne ter Haar (25), inmiddels student-af en aan het werk als zoölogisch analiste. Zij zat in 2017/2018 in het bestuur van VIDIUS met de portefeuilles Zorg en Mobiliteit en schoof trouw aan bij de vergaderingen van Fietsersbond afdeling Utrecht om het perspectief van de student in te brengen. ‘Studenten gebruiken de fiets voor alles, en het is dus een belangrijk onderwerp voor VIDIUS. Ik weet niet precies wat ik zei de eerste vergadering, iets over studenten die na het stappen door het voetgangersgebied snel naar huis moesten kunnen fietsen, maar iedereen moest er erg om lachen omdat ik er zo duidelijk met mijn studentenpet op zat.’

Maar die studentenpet is natuurlijk wel de bedoeling. VIDIUS is de belangenbehartiger voor studenten van de Universiteit Utrecht en Hogeschool Utrecht. Verenigingen kunnen lid worden, maar VIDIUS heeft ook individuele leden. Een van de voordelen waarmee ze leden trekken is de VIDIUS Fiets. ‘We zijn fietsen gaan verkopen omdat zoveel studenten voor dertig euro een fiets op straat kochten.’

Heeft Roxanne nog tips voor de Fietsersbond? ‘Ik heb gesuggereerd vaker een polletje uit te zetten in de nieuwsbrief of mensen om foto’s te vragen. Ik vind ook dat de Fietsersbond vaker acties mag doen.’

Ter Haar zit niet meer in het bestuur van VIDIUS, dat is een functie voor één jaar. Dit jaar schuift Rob van den Enk (22), student International Media and Communication, met zijn studentenpet bij Fietsersbond Utrecht aan: ‘De afdeling wil zijn naamsbekendheid vergroten en daar kon ik met mijn achtergrond wel wat over zeggen. Ze kunnen bijvoorbeeld een Facebookpagina maken en gericht mensen benaderen. Wat sociale media betreft, is er wel een generatiekloofje.’

Hip is het niet om je met mobiliteit bezig te houden, volgens Roxanne: ‘Studenten vinden dat allemaal niet zo belangrijk. Als ze maar kunnen fietsen. Iedereen klaagt wel eens, maar dat ben je zo weer vergeten. Toen ik afscheid nam als bestuurslid werden er nog grappen over me gemaakt dat we samen op pad waren en ik dan zei: “Dat paaltje! Dat paaltje! Dat kan helemaal niet zoals het daar staat.”’