Jan Maarten Deurvorst (58): ‘Fietsen moet dagelijks verdedigd worden’

‘Bijna al mijn vrienden zitten dagelijks op de fiets, maar weinigen van hen hebben het idee dat dat iets is wat dagelijks verdedigd moet worden. Nederland heeft vaak op het punt gestaan dingen te verliezen.’ Jan Maarten Deurvorst is al zeker sinds 1985 lid van de Fietsersbond, al weet hij niet meer precies wanneer hij lid werd. Hij ziet de Fietsersbond als een echte vakbond: ‘We hebben een stuk of vier lobbyorganisaties voor de auto, maar er is er maar één voor de fiets.’

Hij zou graag meer strijdbaarheid zien: ‘De angst van de Fietsersbond is volgens mij dat ze als zeikers overkomen.’ Dat is niet terecht, volgens Jan Maarten. Hij is niet voor niets een fan van de rubriek ‘Rare Frats’ in dit blad: ‘Heerlijk om te lezen wanneer er een wethouder wordt gebeld die zich ergens uit wil praten.’ Van Deurvorst mogen er meer van dat soort actiestukken verschijnen.

Thuis heeft hij negen fietsen. ‘Ik heb alles in huis: van een simpele stadsfiets tot een bakfiets en veldritfiets.’ Geen doorsneefietser dus? ‘Ik ga zoveel mogelijk met de fiets. Ook als ik voor een afspraak vanuit Amsterdam naar Rotterdam moet. Dan zou je denken: Nederland is een fietsland, dus alles is goed verzorgd, maar het is eigenlijk best problematisch. Een voorbeeld: je fietst op een fietspad en na drie kilometer houdt het opeens op. Dat zouden ze met een autoweg eens moeten doen.’

Maar het is niet alleen maar kommer en kwel in de fietswereld van Jan Maarten: ‘Ik ben lid van een anarchistische fietsclub, De Trappist (www.fctrappist.nl). Daarmee fietsen we wedstrijden op allerlei circuits in Amsterdam, en we maken tochten door de bergen van Europa. Laatst nog onder het motto ‘Water naar de zee dragen’: we schepten een vingerhoedje water uit de Atlantische Oceaan in Zuid-Frankrijk en hebben dat al fietsend, dwars over de Pyreneeën, naar de Middellandse Zee gebracht. Dat was een prachtige tocht.’