Bakfiets voor bierfusten en decorstukken

Waarom een bakfiets? René van Corven: ‘Het idee zat al heel lang in mijn hoofd. Ik verbaasde me erover dat vrachtbakfietsen er altijd hetzelfde uitzagen. Altijd die enorme hoge bak. Ik vind ze ook niet mooi.’ Dankzij een subsidie van de provincie Gelderland en Breet Bikes kon Van Corven zijn ideeën een jaar lang uitwerken en testen. In zijn werkplaats in Wageningen staan twee elektrische prototypen. De bodem van de ene bak kan hydraulisch zakken, uit de ander kun je oprijplaten schuiven. Zelf heeft hij een wat kleinere in gebruik waarmee hij van zijn huis naar de werkplaats rijdt met stofzuigers, gereedschap en dergelijke. Een belangrijk verschil met de reguliere vrachtbakfiets is dat je stuurt met de wielen en niet met de bak. Bij andere bakfietsen draait meestal het hele gewicht mee.

De drie- en vierwielerbakfietsen met trapondersteuning van Van Corven moeten robuust en betrouwbaar zijn. Hij ontwikkelde zelf onverwoestbare naven voor de voorwielen. In het achterwiel zit een prijzige versnellingsnaaf van Rohloff. Het frame last Van Corven zelf. Hij steekt er veel liefde en tijd in. Het moet allemaal zo mooi mogelijk. Voor op de fietsen zitten imposante tractorlampen. Hij wijst op de ronding die mooi aansluit op de vorm van het wiel. ‘Dat zijn de tijdrovende details.’ Zelf houdt hij van strak, maar dat betekent niet dat alles recht moet. De voorkant van de bak met grill loopt rond. De bak is bekleed met hout, niet alleen omdat het staal dan beschermd wordt tegen stekelige vracht, maar ook omdat de bak daardoor een warme uitstraling krijgt.

Retro? Van Corven lacht: ‘Nee, we leven toch nu. We moeten vooruit, niet achteruit. Mijn fiets heeft wat details als die tractorlamp, maar ook hightech vering en een sublieme motor. Mijn ambitie is om de beste, maar zeker ook de mooiste trike van de wereld te maken.’

Hij is hard op weg. Zie ook envancorven.nl.

Vital Robat van onder andere Leeffestival: ‘Ik heb de fiets nu twee jaar. Daarvoor had ik een gewone bakfiets. Ik doe alles op de fiets, ik heb geen rijbewijs. Op zich is dat best bijzonder voor iemand met mijn vak, want ik moet heel veel decors en techniek verslepen… Theaterlampen, stoelen. Ik was eigenlijk op zoek naar een bakfiets met versnellingen. Ik moet bijvoorbeeld heel vaak bij de Arberetumkerk in Wageningen zijn. Die ligt op een berg en met een volgeladen bakfiets was dat hard trappen. Aan elektrisch had ik helemaal niet gedacht. Het was puur toeval dat ik twee jaar geleden hoorde van de fiets van Van Corven. Ik noem het een steampunkfiets. Het is een combinatie van oude techniek en een futuristisch uiterlijk. Zeker als je niks in de bak hebt, kun je er behoorlijk hard mee. Mijn grootste afstand met de bakfiets is twintig kilometer verderop naar een oude theatertechnicus die van zijn oude materialen af wilde ‒ mooie oude lampen en dergelijke. Voor de zekerheid heb ik op de heenweg niet op vol vermogen gereden. Je moet altijd opletten dat de accu goed opgeladen is. Door de jaren heen loopt de accu toch eerder leeg. Een nadeeltje in vergelijking met de ouderwetse bakfiets is dat de draaicirkel erg groot is en je er niet mee achteruit kunt rijden, maar verder ben ik er erg tevreden over. Ik krijg er veel commentaar op. Ik ben in Wageningen ‘die man van die bakfiets’. Ik sta er ook mee op mijn LinkedIn-pagina.’

Stefan Duurkoop fietste op een dag langs de werkplaats van René van Corven en was direct verkocht. ‘Het is natuurlijk een uniek ontwerp, met die lage bak en sturende wielen. Anders is het voor ons ook niet te doen. Til maar eens acht fustjes op een hoge bak. Dat is een enorm gewicht. Daar kom je ook niet ver mee op een gewone bakfiets. De bak is precies breed genoeg voor twee kratjes en het is zo uitgekiend dat je tussen de meeste paaltjes door kan. We vervoeren er kratjes, kartonnen en fusten mee en we brengen er ook bostel mee naar de koeien. Bostel is wat overblijft van het graan nadat je er bier van hebt gebrouwen. We hebben ook een mobiele tap, zodat we op festivals vanuit de bakfiets kunnen tappen. Voorheen brachten we het bier altijd met de auto rond. We gebruiken nog steeds de auto, vooral als het veel regent en de kartonnen natregenen op de bakfiets, maar voor de binnenstad van Wageningen is dit veel makkelijker. Het past ook bij de uitstraling van ons bier, dat met aandacht en liefde is gemaakt. Met zo’n bakfiets breng je het met aandacht en liefde rond. Onze bakfiets heeft geen elektrische ondersteuning. Hoe minder erop zit, hoe minder er kapot kan. Er zit een Rohloff-naaf op met versnellingen, zodat je in een hele lage versnelling de helling op kan.

De fiets valt erg goed in Wageningen. Mensen roepen: ‘Wat een mooie fiets.’ Het scheelt ook autoverkeer natuurlijk. Pas zei een klant dat ik even moest wachten. Die wilde een foto van mij met de fiets maken om op Facebook te zetten.’