Van modeontwerper tot fietsenmaker

Een muts bij je brompton

Van modeontwerper naar fietsenmaker. Voor Floor Dirks is het niks geks. ‘Kleding en een fiets zijn allebei praktische dingen die iets zeggen over wie je bent.

sparidaens-dirks01.jpg
Floor Dirks in haar werkplaats Beeld-auteur: Corné Sparidaens

Floor Dirks (29) heeft sinds twee jaar een fietsenwinkel in Feijenoord in Rotterdam, Dirks Fietsenwerkplaats: ‘Dit is precies wat ik wil. Ik word er niet rijk van, maar ik kan ervan leven. En ik heb een eigen ruimte met gereedschap waar ik alles kan maken wat ik wil.’

De naam, Dirks Fietswerkplaats, was een grapje. ‘Het klinkt of het een oude fietsenwinkel is die van vader op zoon overgaat. Mensen gaan er vaak van uit dat ik een man ben.’

Liever fietsen dan jurken

Floor volgde op de kunstacademie de richting mode, maar terwijl haar klasgenoten droomden van werken met modeontwerper Karl Lagerfeld of met Victor en Rolf, was het Floor nooit te doen om het werk dat ze met het diploma zou kunnen doen. ‘Ik ben niet zo’n kunstenaar die een visie op de wereld kwijt moet. Ik wil praktische dingen maken.’ Toen ze op haar eindexamententoonstelling voor de camera werd gevraagd wat ze wilde gaan doen, zei ze, min of meer uit baldadigheid: ‘Eerst een paar maanden onder een palm liggen en daarna fietsenmaker worden.’

Floor: ‘Ik kon hooguit een band plakken. Maar de techniek van een fiets vind ik leuker dan van kleding maken. Ik had bijvoorbeeld een hekel aan patroontekenen.’
Ze heeft het vak in de praktijk geleerd. Eerst bij een fietsenmaker in de buurt, later werkte ze onder meer bij een Bromptonimporteur in Barcelona. Een vakdiploma heeft ze niet, maar ‘fietsen maken leer je toch in de praktijk.’ Alleen wilde ze soms iets bestellen en wist ze niet hoe het heette. ‘Mag ik dat dingetje dat daar en daar zit en ervoor zorgt dat zus en zo.’
Op haar website vermeldt ze dat ze een van de weinige fietsenmakers in Rotterdam is waarbij je een naaf kunt laten reviseren. ‘Het is niet ingewikkeld, maar je moet weten hoe het moet en ik kan het snel.’
Ze wil alle soorten fietsen kunnen repareren, dus heeft ze pas een cursus voor elektrische fietsen gedaan, hoewel ze die niet vaak binnen krijgt, en binnenkort doet ze ook een cursus Rohlofnaaf, een naaf die veel op duurdere vakantiefietsen wordt gebruikt.

dirks17
Aantrekkelijke etage met Bromptonmutsen Beeld-auteur: Corné Sparidaens

Verplicht hip

Het moeilijkst was de locatie voor haar eigen fietsenzaak in Rotterdam. ‘Ik woon zelf in Noord, een wijk waar hippe ondernemers worden ondersteund. Ik kan daar wel in een hip straatje een fietsenwinkel beginnen tussen de andere hippe mensen, maar dan moet ik verplicht hip zijn. Daar heb ik geen zin in. En sommige wijken zijn gewoon heel duur.’

Ze huurt nu een werkplaats in Feijenoord, een wijk met ruime straten, vlakbij de Nieuwe Maas en Unilever. Een wijk in opbouw, zoals dat heet. Met veel allochtonen, maar ook jonge gezinnen in nieuwbouw. In de Roentgenstraat was haar werkplaats de eerste winkel. Maar sinds kort zit ze naast een stuntstepwinkel.

Nu heeft ze een mooi logo en stempels, waar een groot deel van haar klanten die alleen maar hun oude barrels willen laten repareren, misschien de meerwaarde niet van inziet. ‘Klopt, maar dat maakt me niet uit. Dat doe ik voor mezelf. Ik word hier gelukkig van.’

 

Limoengroene Brompton

Floor kijkt goed naar iemand die een fiets koopt. Welke fiets zou bij die persoon passen? Een sportieve Brompton of een klassieke? Floor: ‘In die zin lijken een fiets en kleren ook op elkaar. Ze zeggen iets over wie je bent. Zelfs als het je niet uitmaakt hoe de fiets eruit ziet. Maar het is net zoals bij een envelop: het gaat om de inhoud, de persoon zelf.’

In de kleine winkel staan een paar fietsen die Floor zelf heeft gebouwd met een oud stalen frame als basis. ‘Gekregen van mensen. Vroeger was het staal beter.’ En er staan Bromptons. In Rotterdam heeft niemand zo’n uitgebreid Bromptonassortiment als Floor. Er staat onder meer een limoengroene Brompton met een limoengroen zadel en een handgemaakte limoengroene muts. ‘Die muts is een verrassing. Ik ben benieuwd wat de klant daarvan vindt.’

Als ze een Brompton verkoopt gaat Floor naar haar vaste wolwinkel en zoekt een soort wol die past bij de specifieke Brompton en persoon. De mutsen maakt ze op maat zonder patroon. Ze gruwelt bij de gedachte dat ze de mutsen door anderen zou laten breien. Ze is ook huiverig voor een webshop. Ze wil graag contact met mensen die ze iets verkoopt. ‘Ik wil weten welke kleur armband ze willen.’

Liefst heeft ze alles van A tot Z in eigen hand. ‘Dat is ook zo mooi aan een eigen zaak. Ik heb jaren gewerkt in andermans fietsenzaak maar dan zijn er altijd dingen die je zelf net anders zou doen. Communicatie is lastig. Zelfs als je maar met drie mensen bent, gaat het mis als je doorgeeft hoe je het wilt.’

Gratis schroefjes

Het minst leuke aan het werk is dat mensen verwachten dat ze voor niets even dit of dat doet. Of dat ze haar gereedschap wel even kunnen lenen om het zelf te doen met een paar gratis schroefjes. ‘Alsof ik subsidie krijg. Of alsof ze denken dat ik een uitkering heb en dit er even naast doe.’

Voor ze ondernemer werd maakte ze een analyse van haar sterke en zwakke kanten. Zwakke kant: ze wil niet te lang hetzelfde doen. ‘Daar heb ik iets op moeten verzinnen, want ik moet het wel een tijdje uithouden. Ik wil aan de ene kant fietsen maken en verkopen en aan de andere kant innovatieve producten ontwikkelen. Het een kan niet zonder het ander. Uit de praktijk krijg ik ideeën.’

Ze verkoopt naast fietsen houten ‘spatlatten’, kettingen en armbanden met een stuk authentieke fietsketting en unieke fietsmutsen. Op termijn wil ze misschien wel een soort leerwerkplaats. Maar dan niet voor ongemotiveerde jongens die het alleen maar makkelijk vinden dat ze in de buurt zit.

dirks11
Spaken in alle soorten en maten Beeld-auteur: Corné Sparidaens

Snuffelstage

Ze heeft eerder vaak meegemaakt dat mensen over haar heen keken, op zoek naar een man die hen kon helpen. ‘Kan ik u helpen? Ja, maar het is iets technisch.’ Ze moet zich als vrouw meestal extra bewijzen, maar in haar eigen winkel heeft ze er minder last van dat ze een eenling is. Ze moeten het gewoon met haar doen.

Floor: ‘Pas kwam een elfjarig meisje met haar Marokkaanse vader naar de werkplaats en zij vond het allemaal prachtig. De vader vroeg of ze hier geen snuffelstage mocht doen. Dat lijkt me geweldig. Dan kan ik als vrouwelijke fietsenmaker nog een voorbeeld zijn.’

 

Categorieën

52200975667_53bff07c54_k

Suzanne Brink

Hoofdredacteur Crossmedia

Op de fiets ben ik vrij en onafhankelijk en dat gevoel wil ik delen. We zijn de enige organisatie in Nederland die zich volledig inzet voor de veiligheid en het geluk van fietsers: geweldig dat ik daar aan mee kan werken.