Vijf argumenten om je kind te laten fietsen

Nee, dit is geen argument om mee aan te komen bij kinderen. Die vinden alles wat gezond is bij voorbaat verdacht. Maar voor ouders is het een prettige opsteker: wetenschappers bevestigen keer op keer dat het gebruik van de fiets (en lopen) voor de alledaagse verplaatsingen dé manier is om gezond te blijven en overgewicht te voorkomen. Voor grote mensen én voor kinderen. Op de fiets naar school, naar vriendjes en naar de sportclub, zo pik je elke dag heel wat minuten lichaamsbeweging mee.

Kinderen lopen over van energie. Die raken ze niet kwijt achter de computer, voor de tv of in de klas. Aan het eind van een lange dag zitten en hangen zie je ze letterlijk de school uitbarsten, hollend over het schoolplein, op weg naar … de auto. Het gevolg: gedoe en geruzie op de achterbank, zeurende kinderen thuis. Fietsende ouders hebben daar minder last van: trappend op weg naar huis komen hun kinderen weer helemaal bij.

Het líjkt zo veilig: kinderen achterin de auto, dan kan ze niets overkomen. Tot het moment dat ze echt zelfstandig op stap willen gaan. Naar het voortgezet onderwijs. Naar vriendjes. Naar de sportclub. Dan stappen al die achterbankkinderen van de ene op de andere dag op de fiets. Met veel bravoure, maar ook met bitter weinig ervaring. Het is mede daardoor ook een kwetsbare groep: in de ongevalstatistieken van fietsers scoren 12 tot 14-jarige kinderen opvallend hoog. Wie zijn kinderen al vroeg zelfstandig leert fietsen laat ze ervaring opdoen in het verkeer.

Kijk, dit spreekt kinderen aan: van fietsen word je groot. Weet je nog: het eerste blokje om, helemaal alleen? Na schooltijd zelf afspreken met een vriendje om samen te spelen? Onderweg naar huis even een ommetje maken langs de etalage van de speelgoedwinkel? Voor kinderen is de fiets hun eerste eigen transportmiddel. De fiets opent voor hen de wereld, met voorheen onbereikbare bestemmingen. Ze hoeven niet meer te wachten tot pa of ma tijd heeft om hen weg te brengen. Ze kunnen zelf naar het zwembad, naar opa en oma of naar de bibliotheek. Om dit heerlijks te bereiken moeten ze natuurlijk wel eerst goed kunnen fietsen en weten hoe ze zich in het verkeer moeten gedragen. Hun vriendjes op de achterbank hebben het nakijken.

Dit laatste argument behoeft voor echte fietsers natuurlijk nauwelijks toelichting. Hoewel je het misschien even uit het oog verliest als je drie kinderen in regenpakken staat te hijsen. Maar als je dan die frisse Hollandse regen in je gezicht voelt en je rijdt met z’n allen joelend door een grote plas, dan trek je een lange neus tegen die buurvrouw met de kinderen op de achterbank.

Gebaseerd op een artikel van Marian Schouten uit de Vogelvrije Fietser. Foto’s: Gemeente Almere, Ronald Bakker en Bas de Meijer