Elke ochtend reis ik met trein en bus naar Utrecht en ’s avonds weer terug. In de winter vertrek ik in het duister en het is weer donker als ik thuiskom. De lichte kantoorruimte van de Fietsersbond maakt de winterse duisternis net draagbaar. Daarbij speelde de sneeuw in verse vorm een lichtende rol. Vanaf de vierde verdieping aan de Kanaalweg is er uitzicht op witte daken en in de verte op de Utrechtse Dom.
Maar sneeuw blijft niet vers en wit. Sneeuw verandert in vieze drab of maakt fietspaden en wegen spiegelglad. Ik ben heel gelukkig dat er een eind komt aan de winter. Het is mooi geweest.
Als ik nu ’s morgens wegga is het duister geweken en aan het einde van de middag loop ik in het volle licht naar het station. Soms, heel soms, schijnt de zon. Ik hoor weer vogels, de klimhortensia in de tuin loopt al uit en de klinkers in mijn straat zijn niet meer glad.
Kistjes groenten staan weer buiten bij de groetenman, de bakker heeft zijn deur als vanouds uitnodigend open en de voetbalplaatjes vragende jongens en meisjes bij Albert Heijn hebben het niet meer zo koud.
De fietsen van het blindeninstituut verschijnen weer op de fietspaden in mijn omgeving. Een “maatje” begeleidt de blinden en slechtzienden op een tandem of een fiets waaraan een rolstol is vastgeklemd. Een mooie vorm van fietsgebruik en gezond bewegen in een bosrijke omgeving. Het plezier van beiden is van ver te horen. Ik wens hen en ons een prachtig fietsvoorjaar toe.
Riet van Tuil, controller/teamhoofd Faciliteiten & Financiën
Elke week schrijft een lid van het Managements Team van het Lnadelijk Bureau van de Fietserbond een bijdrage voor het Fietsersbond weblog
Categorieën