Grensfietsroute Duitsland van 61 km

Heuvel op en heuvel af over de grens in Duitsland, 61 kilometer

Van Nordhorn binnendoor naar Uelsen fietsen is heuvel op en heuvel af, met tussendoor leuke stops in dorpen en stadjes. Deze fietstocht op de rand van Nederland en Duitsland geeft al snel een buitenlandgevoel. Tip: Boek een hotel met terras om na de rit lekker uit te rusten.

Tekst en foto’s: Max de Krijger

Na een overnachting met uitzicht op de Vechtesee stappen we op de fiets. Vanmorgen zagen we de eerste waterfietsers al richting stad gaan. En dat is nog best een stukje fietsen. De Vechtesee is 16 hectare groot. In 1974 is hij aangelegd als bescherming tegen overstromingen van de rivier de Vechte. De stad heeft als bijnaam het ‘Venetië van het grensgebied’, al is dat wat overdreven. Bochtje om, brug over en de stad Nordhorn ligt voor ons bij Knooppunt 1. Nordhorn ontwikkelde zich in de middeleeuwen tot een handelsplaats aan de rivier. De bekende Bentheimer Zandsteen – waar onder andere het Paleis op de Dam van gebouwd werd – werd hier op grotere schepen overgeslagen.

We volgen de Vecht die hier nog stukken smaller is dan in Nederland. Na kilometers fietsen slaan we linksaf en rijden het erf op van Klooster Frenswegen. Het werd in 1394 gesticht door twee pastors. Tot 1809 voerden generaties van de Augustijnse kanunniken hier een bloeiend maar ook zuinig ordeleven. De laatste Frenswegense kanunnik verliet in 1815 het klooster na de Franse bezetting. Daarna raakte het in verval en pas aan het begin van de twintigste eeuw werd het klooster weer opgeknapt voor woningen van Pruisische douaneambtenaren. Tussen 1935 en 1945 werd het gedeeltelijk uitgebouwd als gebouw voor de Hitler-Jugend. Na de oorlog diende het als onderdak voor soldaten en vluchtelingen. Nu is bezinning het toverwoord in het oude gebouw met een toefje moderne architectuur. De oude waterput is prachtig.

Het is een warme dag, maar gelukkig voert de route van vandaag over lanen met oude eiken en door bossen. Opvallend is de glooiing van het landschap. Bochtige wegen slingeren door dit authentieke landschap. Steeds staat onze neus weer de andere kant op. Na weer een heuvel komen we via een achterdeurtje de plaats Neuenhaus binnen en nemen een stop bij de watermolen. Hier komt riviertje de Dinkel samen met de Vecht, die vanaf hier de Overijsselse vecht genoemd. Zojuist bij Nordhorn was het een brede sloot, hier is het een rivier in de groei. Je kunt zien dat hij groter wordt. We maken een grote slinger naar het noorden, met buurtschapjes zoals Hilten en Esche, waar we de Overijsselse Vecht oversteken. Een oud huisje lijkt een openluchtmuseum, met een verwoest dak door een omgevallen boom. We gluren naar binnen, het nachtkastje en bed lijken van een arbeider in het bos. Het staat al jarenlang onaangeroerd, stof bedekt het verleden. We gaan zitten, in een hutje vlakbij. Het is de zoveelste overdekte rustplaats van vandaag. Ze zijn opvallend sauber. We gaan verder, met de lege broodzakken in de tas.

De klimmetjes worden wat serieuzer nu we het plaatsje Uelsen naderen. Korenbloemen kleuren het gele korenveld. Een handige doe-het-zelver heeft van twee vrachtwagenwielen en een partij oud ijzer een bankje voor de vermoeide fietser in elkaar gelast. Te leuk om niet te stoppen. Uiteindelijk komen we aan in Uelsen, dat op een heuvel ligt. Veel moderne huizen, op de kerk en het oude raadhuis na. De oudste onderdelen van de kerk stammen waarschijnlijk uit de twaalfde eeuw. Ze bevatten veel Romaanse en Gotische stijlelementen. Markant is de dikke toren, die een maatje te groot lijkt voor het schip. De nu 52 meter hoge toren had tot 17 februari 1683 een hoogte van 86 meter. Maar toen sloeg het noodlot toe, donder en bliksem maakte hem een kopje kleiner.
Het oude raadhuis tegenover het godshuis biedt onderdak aan de lokale VVV.

Weer heuvels, met meer stukken bos dit keer, met weer een watermolen onderweg. En weer heel veel huisjes voor de vermoeide passanten voordat we bij het mooie plaatsje Lage afstappen. Dat trouwens ook een watermolen rijk is. Maar Lage biedt meer, genoeg om even af te stappen en rond te neuzen. Ooit was de huidige burgerlijke gemeente Lage een ministaatje. Tussen het einde van de Tachtigjarige Oorlog en 1803 was de ‘Heerlijkheid Lage’ een zelfstandig landje met een eigen rechtspraak. We zien een ruïne. Het kasteel van de heren van Laar werd tijdens de Spaans-Nederlandse oorlog verwoest en nooit meer hersteld. We passeren het houtvesterhuis en een rijtje zogenaamde huizen van commiezen die de grens in de gaten hielden. We gaan weer op de trappers, door het Lager bos en over een smal paadje tussen akkers door. Het is de laatste etappe voordat we stad Nordhorn weer binnenrijden. Er is een kleine overlapping met de heenweg, maar nu passeren we niet het klooster maar het aangrenzende bos. En dat doen we op een prachtig lang en onverhard fietspad, dat precies de grens tussen Nederland en Duitsland volgt. En zomaar opeens sta je dan weer in de stad, een bijzondere overgang van natuur naar steen. We passeren de laatste knooppunten en zakken daarna weg op het terras van ons hotel. In een strandstoel, met uitzicht op de zon die zakt in de See.

De Bentheimer zandstenen grondzeiler van Uelsen is gebouwd in 1779 en is soms geopend voor publiek. Hij staat nu mooi in de wind, maar dat is wel eens anders geweest. Tot in de vorige eeuw woekerde het bos, waardoor hij uit zijn functie verheven was. In het jaar 2000 is hij gerestaureerd.

Een reis terug naar de bronstijd, dat kan in het Bronzezeithof Uelsen, vlakbij de molen. Een keer per jaar vinden de Uels Bronze Age Days plaats en tonen ambachtslieden en kunstenaars hun bronstijdvaardigheden. Zo wordt er geweven, wol geverfd, brons gegoten, keramiek gemaakt, aardewerk gebakken en er wordt zelfs muziek gemaakt met een van de beroemde Lurs. Ook zijn er weleens soldaten, uit een latere periode. Het Bronzezeihof is elke zondag geopend van 13.00 uur tot 17.00 uur van april tot oktober. In juli en augustus is het doordeweeks ook open op dinsdag en donderdag van 14.00 uur tot 17.00 uur.

Waterfietsen is een populaire sport in Nordhorn. Vanaf de waterpartijen in de stad krijg je eens een andere kijk op Nordhorn. Bukken is soms noodzakelijk, de bruggen zijn laag. Je kunt ook kiezen voor een tocht over de Vecht of het Nordhorn-Almelo kanaal, maar dan moet je ergens wel omkeren. Een rondje is dan niet mogelijk. Een rondvaart en kanoën zijn trouwens ook mogelijk.

Je route loopt langs deze (Duitse) knooppunten:
1-3-8-45-25-85-74-84-1-47-12-72-99-2-88-71-11-5-31-61-55-87-64-71-16-53-82-98-87-69-9-3-40-15-79-23-8-66-37-12-47-1-84-83-85-25-3-1

Download het GPX-bestand van de route via de volgende link: https://we.tl/t-V0NnZ54otD