Stationsrondje Amersfoort (22 km)

Tekst en beeld: Suzanne Brink

Van het station moet Amersfoort het niet hebben, maar houd moed! In plaats van de lokroep van winkelgevels te volgen langs een lommerrijke boulevard met bankjes en flanerende mensen, moet ik mij een weg banen langs een taxistandplaats, bergen fietsen en voortrazend verkeer. Met de fiets aan de hand loop ik een stuk over de stoep langs de fietsenstalling, met links van mij de stationsgevel, tot ik over kan steken bij de verkeerslichten en aan de overkant links afsla. Vanaf daar wordt het alleen maar beter, veel beter!

Als ik eenmaal op koers ben, duik ik al snel een rustig straatje in met charmante huizen, niet te groot, niet te klein. Allemaal net iets anders. Zo heeft iemand al het houtwerk paars geschilderd en zijn ook alle planten in de tuin van datzelfde vlinderstruikenpaars. De bewoner kan elk moment in zijn paarse overall de deur uitlopen, een droogbloemetje in het haar.
Over het spoor rij ik naar mijn eerste afstaptip: Park Nimmerdor (1). Met losloopgebied voor mijn hond Rufus, die bij mij in het mandje achterop zit. Amersfoort heeft een aantal prachtige parken, waarvan dit er een van is. Nimmerdor hoorde bij een Utrechtse buitenplaats, maar het oorspronkelijke landhuis is afgebroken en het landgoed wordt nu doorsneden door de A28.

Ik fiets verder door prachtige brede lanen met grote bomen. In de Van Maerlantlaan zie ik in een kolossaal pand een jonge vrouw op een klassieke vleugel spelen. Verderop, even na zijstraat de Louise de Colignylaan, streelt een jongen met petje midden op straat een zwarte kat.
Puntdaken, serres, brede entrees, stenen treden, glas in lood, reusachtige schoorstenen. Ronde ramen, sierkozijnen, balkonnetje hier en balkonnetje daar. Achter een SUV staat een bosgroene Porsche verdekt opgesteld op een oprit. Op de Prins Frederiklaan 38 blijf ik stilstaan om een foto te maken van een huis dat De Klankert heet. Als ik google op De Klankert in Amersfoort vind ik informatie over de gevelsteen. De steen stelt klankschalen voor met een gong in het midden, de koperen ‘klankert’, zoals de kinderen des huizes hem noemden. Indertijd werd daarop geslagen als de warme aardappels op tafel stonden. Hij hangt nog steeds in het huis en wordt nu en dan nog gebruikt. Je moet wat als je acht kamers hebt!

Van de brede lanen kom ik op het fietspad naar de dierentuin. Rijen auto’s staan te wachten tot ze het parkeerterrein op mogen rijden. Gelukkig kan ik vlak daarna het bos in. Over de kronkelige fietspaden rijden veel oudere echtparen, vaak achter elkaar omdat het pad smal is, maar iedereen is galant en ontspannen. ‘Ach, een puppie!’, hoor ik zeggen over mijn negenjarige hond met behoorlijk grijze kin.

En dan ineens: helder wit zand tussen de volle groene bomen. De Soesterduinen (2)! Ze worden ook wel duinen zonder zee genoemd. Het is een natuurgebied met bossen, zandverstuivingen en hei. De provincie Utrecht heeft ze tot aardkundig monument verklaard. Op drukke dagen struikel je hier over de loslopende honden, maar vandaag is Rufus in zijn eentje.
Aan de picknicktafel achter me eten twee gepensioneerde echtparen boterhammen en appels uit hun meegebrachte lunchboxen.

Na de slingerpaadjes in de Soesterduinen rij ik door de Soester winkelstraat met links en rechts koffietentjes en een viswinkel, om bij een bordje Fietsboot rechtsaf te slaan en langs de Oude kerk van Soest uit 1350 richting de Eem te rijden. In een weiland staat een hoge concentratie van paarden en schapen die het zo te zien goed met elkaar hebben. Opvangpaarden en -schapen? Verderop zit namelijk een dierenpension en vogelopvangcentrum. Door de struiken vang ik beelden op van honden in grote kooien. De bomen maken plaats voor weilanden.
De fietsboot is voor een andere keer. Nu ga ik door, langs de kronkelende Eem. Over het prachtige Bernhard de Roijpad waar alleen fietsers mogen komen en de weidevogels om het hardst zingen. Bij gemaal Malesluis (3) hangt een bord: Niet parkeren onder de krooshekreiniger. Een kadowoord.

Twee vriendinnen met witgrijs haar en knalrood gestifte lippen nemen op een bankje met een glas wijn en sigaret het leven door. Een sportieve vakantiefietser met bepakte fietstassen passeert en aan de linkerkant ligt landgoed Coelhorst, alleen op zaterdag en zondag toegankelijk, verboden voor fietsen en honden.
Mochten de stilte en weidevogels je te monotoon worden, dan doemen aan de overkant industriële panden op. Er komt een geluid vandaan alsof in een enorme glasbak flessen kapot worden gesmeten. Het gerinkel wordt begeleid door het hoge gegil van metaalsnijders. Klinkt niet eens onaardig.
Voor een privé jachthaven sla ik linksaf, naar het hippe nieuwe deel van Amersfoort, de Nieuwe stad, waar restaurant/terras/winkel en evenementenplek Het lokaal zit (4). Dat is even opletten. Als je over de Kleine koppel rijdt, met aan je linkerhand de Eem, moet je na De nieuwe Salon rechts afslaan een steegje in. Je ziet er ook bordjes ‘De nieuwe stad’ wat staat voor een ‘creatieve broedplaats’.
Op het terras voor het Lokaal staat je eten in grote houten bakken naast je te groeien. Binnen in de winkel verkopen ze lokaal geproduceerde Polderketchup, appelstroop Jonagold van de Stroopstoker en volle yoghurt van Landwinkel de Kopermolen. Met een beetje mazzel kijk je boven je couscoussalade met gegrilde groenten uit op festivalrumoer. Bijvoorbeeld het Keistad Fietsfestival dat in 2020 op 3 en 4 oktober gehouden wordt.

Als Het Lokaal vol zit, is er in de omgeving voor mensen met kinderen het kindvriendelijke restaurant Kroast. Verder is er het Stadsstrand van Zandvoort aan de Eem voor wie zandkastelen wil bouwen (en ermee kan leven dat hij vanaf dit strand niet uitkijkt op de zee maar op een flat in aanbouw). Honderd meter verderop ligt het Eemplein, waar ook het moderne kunstmuseum de Kunsthal aan ligt. Het is een en al terras. In de Eem zelf liggen ook nog genoeg grote boten om op te slapen of te eten.
En daar lonkt de binnenstad al bij de Koppelpoort. Ik parkeer mijn fiets want de binnenstad zit niet te springen om fietsers. Overal staan ondoorgrondelijke fietsontmoedigende borden. Op het Sint Jorisplein heb je een goede stalling, 390 meter van museum Flehite.

Tip voor de binnenstad: Amersfoort heeft een kattencafé. Kat en koffie zit op de Scherbierstraat 3a. Andere aanraders: De muurhuizen, boottochtje, Koppelpoort, Onze Lieve vrouwetoren, de Kamperbinnenpoort en het Mondriaanhuis. Eigenlijk is alles aan de binnenstad mooi.
Jammer dat ik toch weer terug moet naar het station. Dit keer ga ik via de achterkant, net zo nikserig als de voorkant, maar je fietst er net wat makkelijker naartoe.

Stationsrondje Amersfoort staat in onze Routeplanner. Vandaar kun je hem ook als gpx-bestand downloaden.

1: Park Nimmerdor

2: Soesterduinen

3: Gemaal Malesluis

4: Het Lokaal

Liever knooppunten volgen? Klik in de Routeplanner ‘LF en knooppunten’ aan. Dan zie je dat de route grofweg van het station loopt naar 60-84-83-82-87-72-73-10 en dan weer terug naar het station. Mis je wel Park Nimmerdor,  de mooie huizen van het Bergkwartier en Het Lokaal!

Een stationsrondje is een fietstocht van rond de 20 kilometer in een Nederlandse stad. Waarom een stationsrondje?

• Je komt op de fiets verder dan de geijkte torens en musea die je te voet bezoekt
• 20 kilometer is een relaxte afstand waarvoor je je niet hoeft te haasten en af kunt stappen waar je wilt
• Voor 20 kilometer heb je geen supersonische sportieve fiets nodig, maar kun je een OV-fiets huren

Ken je onze Routeplanner al? Het is de meest volledige fietsrouteplanner van Nederland, veel beter dan Google Maps. Google heeft macht en geld, maar wij hebben gouden vrijwilligers die jou helpen om de snelste, groenste of rustigste route te kiezen. In 2019 hebben we maar liefst 80.000 euro opgehaald om de Routeplanner te verbeteren. Onze nieuwe app is fantastisch, maar we hebben nog een aantal wensen. Hoe meer geld we binnenhalen, hoe beter onze planner. Doneer 5 euro, 15 of meer en maak de Routeplanner van de Fietsersbond beter dan ooit!