De bijzondere fietscaravan van Astrid Oomens

‘Als ik vertelde over mijn plannen zeiden mensen vaak: ach, doe niet zo moeilijk, pak toch een b&b. Maar in een b&b zit je in je eentje. Op een camping ben je buiten, zit je met andere mensen en kun je rondtrekken.’ Dus zorgde Astrid Oomens (65) ervoor dat ze kon gaan kamperen. In haar eentje, met haar handbike, haar rolstoel en haar hulphond. Daarvoor moest er wel wat gebeuren, zoals een caravan bouwen die achter een handbike paste.

De basis is een Carla Cargo, een driewielige fietsaanhanger die veel gebruikt wordt door koeriersdiensten en optioneel ook kan worden uitgerust met een elektrische motor. Dat blijkt een ideaal format voor de unieke caravan.

‘Een voorwaarde was ook dat ik erin kan staan. Ik stap er zo in, maar omdat ik een hoge amputatie heb, kan ik mijn been niet buigen. De caravan is dus vrij hoog en helemaal op mijn maat gemaakt. Middenin staat een grote paal waaraan ik me overeind kan trekken. Aan de achterkant kan precies de rolstoel naar binnenrijden. ’s Nachts rijd ik die eruit en dan kan de hond erin slapen, op de grond.’

Want de hulphond, Sandok, moet natuurlijk mee: ‘Hij loopt onderweg soms naast de fiets mee, maar vaak zit hij ook gewoon in de caravan. In de caravan heb ik ook nog een ingeklapt hondenkarretje, voor als ik op de camping sta en een fietstocht zonder caravan wil maken met de hond.’

Volgend jaar richt de Fietsersbond zich op ‘fietsen met een beperking’. Astrid juicht het initiatief toe, want er is nog veel te winnen, zegt ze: ‘Ik wil graag meedenken over de toekomst. Wat betreft de term: ik houd niet van de term ‘minder valide’. Ik voel me helemaal niet minder valide. De ene heeft een bril, de ander een gehoorapparaat en ik heb een prothese en een rolstoel.’

‘Richt dat themajaar dus ook op de mensen zelf, zodat ze zelf in actie kunnen komen. Klagen mag, natuurlijk. Dat heb ik ook gedaan, toen ze in mijn gemeente maar draaipoortjes bleven plaatsen op wandelpaden. Dat is echt onvergeeflijk. Ik begrijp dat ze fietsers en brommers willen weren, maar een rolstoel als de mijne komt er ook niet door.’

‘Je moet denken in mogelijkheden en wat je wilt realiseren, en niet in verboden.’ Dat doet de overheid te weinig, vindt ze. Dat ongemak staat haar ambitie echter niet in de weg. Astrid Oomens houdt van vergezichten: ‘Of ik met mijn caravancombinatie ooit de bergen in ga? Ik laat binnenkort de boosters van de caravan en de fiets met elkaar verbinden, en dan zou ik voor dat soort situaties meer kracht kunnen ontwikkelen.’

‘Voor de toekomst heb ik grootse plannen. Ik wil het liefst een keer naar Portugal heen en terug fietsen.’