Nieuwe voorzitter Fietsersbond Gilbert Isabella

Dat was in juni tijdens het Fietsfestival bij mijn voordracht door het bestuur aan de Ledenraad. En natuurlijk eerder tijdens alle gesprekken die we hebben gevoerd. Ik ga vaker naar ledenraden, maar het mooie van de Ledenraad van de Fietsersbond vond ik dat iedereen daar één gedeeld belang heeft: de fiets, en dan maakt het eigenlijk niet uit op wat voor fiets je rijdt. Aansluitend was het Fietsfestival in Zwolle, een groot succes. Er was voor iedereen wat, voor de (snelle) fietsers, kinderen, driewielfietsers. En er was ook een zogenaamde fietsendief, die vond ik wel heel aardig. Ik dacht altijd dat ik een goed slot had, maar ik geloof dat ik maar eens een nieuwe aanschaf.’

Dat is niet een specifieke tocht. Ik vind het mooi om op de fiets je eigen omgeving te verkennen. Dat kan overal. Als ik vanuit mijn huis in Schalkwijk fiets kom ik bijvoorbeeld langs het verdronken bos met – zoals de naam al doet vermoeden – halfvergane bomen in het water. En de forten van de Nieuwe Hollandse Waterlinie liggen in prachtige natuur.
Fietsen is in Houten zo vanzelfsprekend. Het is als ademen. Ik fiets bijna altijd. Ik woon in Schalkwijk, met de auto kost het me een minuut meer om op het stadhuis te komen. Dat komt door de unieke ruimtelijk structuur in onze gemeente waar voorrang aan de fiets wordt gegeven en de fietspaden door de mooiste bloesemslaantjes gaan. Als automobilist moet je altijd naar en via de Rondweg en de fietser heeft overal voorrang en mag overal door alle buurten fietsen.’

Zeker wel. Een fietsgemeente is nooit af. Houten is begonnen als gemeente met heel veel jonge gezinnen, maar de leeftijdsopbouw verandert. Fietsersbond Houten hamert al jaren op verbetering van een paar gevaarlijke fietskruispunten. Dat is heel goed. We zien  nu bijvoorbeeld ook  dat er zoveel gefietst wordt dat de fietspaden eigenlijk breder zouden moeten. In het najaar gaat de Fietsersbond een campagne tegen onnodige paaltjes op de fietspaden voeren. Ik ben me er weer bewust van geworden dat we in Houten best veel paaltjes hebben, maar ik ken ook het verhaal achter de paaltjes. Het is om auto’s van die mooie brede fietspaden te weren. Je moet het niet te makkelijk maken om even het dorp in te gaan. Maar als het gevaarlijk is, moet je kijken naar andere methoden om hetzelfde effect te bereiken. In Houten zijn we echt heel tevreden over onze fietsinfrastructuur en we willen in 2024 natuurlijk wel weer de Fietsgemeenteverkiezingen winnen.

Ik vind het belangrijk dat de Fietsersbond met al onze kennis en inzichten als serieuze partner met het Rijk samenwerkt. Dat het Rijk nu miljoenen uittrekt voor betere en snellere fietsverbindingen is fantastisch. In het algemeen geldt: iedereen vindt fietsen zo belangrijk, maar het moet niet bij woorden blijven. Dan moet je er ook geld voor uittrekken. De miljoenen van het Rijk zijn bijvoorbeeld goed nieuws voor de verbinding tussen Houten en Culemborg. Je moet nu nog met het pontje. Mooie doorgaande regionale fietsverbindingen in samenspraak met fietsers en inwoners, dat zou fijn zijn.

Ook als vereniging moet je open blijven staan voor vernieuwingen en ruimte creëren voor nieuwe mensen met nieuwe ideeën en opvattingen. Jongeren en meer diversiteit vind ik goed om over na te denken, maar ook hoe senioren veilig kunnen blijven fietsen. Belangrijk is voor mij dat onze leden zich thuis blijven voelen in onze vereniging en dat nieuwe leden ook als vrijwilligers het goede werk van de Fietsersbond voortzetten. Samen, met ruimte voor vernieuwing en het vasthouden van de stevige basis die is opgebouwd. Maar ook leuke activiteiten met elkaar organiseren gerelateerd aan de fiets in al zijn facetten. Blijf met elkaar in gesprek, laten we die uitdaging aangaan, ik doe er graag aan mee.

Ik kreeg een bericht van iemand op Bonaire die het fietsen daar wil stimuleren. Ik heb drieëneenhalf jaar op Bonaire gewoond als Rijksvertegenwoordiger. Daar moet je niet naar je werk of de winkel willen fietsen. Je kunt er hooguit mountainbiken op wegen waar weinig tot geen auto’s komen, in de kunuku. Het is er eerlijk gezegd ook veel te warm voor en de infrastructuur ontbreekt er geheel. Daar is nog wel een fietswereld te winnen.  Mensen zijn gewend voor alles de auto te pakken. Het zal dus ook nog echt een andere mindset vragen. Meer bewegen zou er geen kwaad kunnen omdat overgewicht in de Cariben wel echt  een  probleem is.
Mijn reactie op het bericht uit Bonaire was: ‘Nou, ik zou eerst maar een paar fietspaden op de weg tekenen, want het is bloedlink nu.’ We gaan er samen een keer over praten.
Maar eerst fiets ik graag bij wat lokale afdelingen langs om kennis te maken. Ik hoor graag van jullie!