S/H

Ik weet waar het bordje voor staat, namelijk dat diegene op de fiets slechthorend is of doof en ik houd daar ook rekening mee. Ik bel wanneer ik voorbij wil maar weet niet zeker of die bel gehoord wordt. Ik fiets er met een wijde boog omheen en wanneer daar geen plek voor is wacht ik met voorbijfietsen tot het wel kan, tenzij ik haast heb.
Bij het geven van fietslessen in de klas besteed ik daar altijd wel aandacht aan.

Irma

De S/H-bordjes heb je volgens mij voor je rijbewijs en verkeersdiploma (lagere school) te hebben geleerd.
De bordjes zijn altijd te zien op je fiets, en je weet meteen wat er aan de hand is.
Een T-shirt met een lap tekst moet je eerst lezen, dan door laten dringen (wat lees ik nou weer) en dat leidt allemaal af. Zeker op een MTB-parcour.

Ook ik (goed horend) schrik van langsstuivende wielrenners, omdat die heel vaak overal schijt aan hebben.
Mijn ervaring als inhalende snelfietser is dat mensen met een S/H-bordje vaak beter reageren dan mensen zonder zo’n bordje (die wanen zich vaak alleen op de wereld).

Bartel

Leuk artikel over slechthorendheid op de fiets, en heel herkenbare situaties die door Geeske geschetst worden. Het t-shirt vind ik ook een leuk idee, omdat het toch iets meer zegt dan een bordje. Het kan ook bijdragen aan het verhogen van het besef dat er meer slechthorende mensen dan je denkt rondrijden op een fiets.

Zelf heb ik, sinds ik door een operatie 10 jaar geleden eenzijdig doof werd, een zogenaamd Limited Hearing bordje achterop mijn fiets. Ik heb toen voor dit bordje gekozen omdat ik zelf het SH-bordje niet kende, ik had er nog nooit iemand mee zien fietsen, en het ook niet duidelijk genoeg vond. Het Limited Hearing-bordje vond ik beter van toepassing omdat het niet zegt wat ik wel of niet hoor, alleen dat er iets met mijn gehoor is, terwijl een slechthorend-bordje mij een beetje bagatelliserend overkomt. Voor horenden zonder bekendheid met slechthorendheid is het iets kleins waar het voor mij groter is.

Mijn ervaringen met het bordje zijn heel positief. De eerste paar jaar fietste ik ermee rond in Amsterdam, waar ik toen woonde, en inmiddels in Heiloo (Noord-Holland). Ik denk dat niet iedereen weet waar het bordje precies voor staat maar dat ze het sowieso herkennen als een signaal dat er iets is waar ze rekening mee kunnen houden. En dat doen ze dan ook echt bijna altijd.
Het bordje helpt heel goed bij achteropkomend verkeer, zowel fietsers als auto’s. Persoonlijk heb ik veel last van het niet goed horen van richtingen, alle verkeer lijkt voor mij van rechts (de horende kant) te komen. Omdat auto’s en fietsers het bordje zien verminderen ze vaart, waardoor ik aan de vertraging kan horen dat ze achter me zitten. Middels een blik achterom geef ik dan vervolgens aan dat ik ze gezien heb en dan gaan ze ruim om me heen. Ook wordt er door fietsers vaker gebeld of iets gezegd voordat ze inhalen, en bedankt als ze ingehaald hebben. Dat laatste is een leuke sociale bijvangst.
Ook levert het bordje weleens een komische situatie op; zo heb ik eens al fietsend een heel gesprek gevoerd met iemand die wilde weten waar het bordje voor stond. Toen ik zei dat het voor slechthorendheid stond ging het gesprek vrolijk verder, ondanks dat ik er dus amper iets van verstond 😉 Of die keer dat iemand me in gebarentaal uitlegde dat ze de bedenker van het bordje kende, maar ik spreek geen gebarentaal. Soms is er wat verwarring als ik samen met mijn kinderen (8 en 13) fiets; zit het bordje misschien op mijn fiets om aan te geven dat een van mijn kinderen niet goed hoort?

Nadelen zijn er ook:
– ik ben niet tweezijdig doof. Soms voel ik me een oplichter als mensen me voorzichtig inhalen terwijl ik een gesprek voer met mijn dochter die rechts naast me fietst
– als ik uit mijn werk kom en in de trein een koptelefoon op heb gehad, doe ik die eigenlijk altijd af als ik op de fiets stap. Deels vanuit veiligheidsoverwegingen, maar ook omdat ik me ook dan een oplichter voel en je mensen niet al fietsend de nuance kan uitleggen tussen volledig doof en iets anders
– wielrenners die in volle vaart achterop rijden en bellen kan ik nog steeds niet onderscheiden. De incidentele scheldbeurt valt me dus nog steeds ten deel.
– soms een vals gevoel van veiligheid; ik schrik toch nog van (elektrische) scooters die niet genoeg vaart afnemen

Het eindoordeel is echter wel dat eigenlijk altijd iedereen rekening met me houdt. Als ik eens op een geleende fiets zit dan mis ik de zekerheid van mijn bordje echt!

Shanna

Ik lees net het artikel over Geeske en haar slechthorendheid.
Ik fiets zelf veel en op een stevig tempo, ben dus vaak die fietser die van achter iemand inhaalt. Ik doe mijn best om nooit iemand te laten schrikken, maar helaas lukt dat niet altijd. Ik gebruik een bel (mechanisch en/of electronisch) en mijn stem om mensen te attenderen op mijn komst. Vaak wordt daarop gereageerd en gaat alles goed. Komt er geen reactie, dan zit er niets anders op om zelf wat vaart te minderen tot ik er op een fatsoenlijke manier langs kan. De vaak te smalle fietspaden maken dat niet altijd makkelijk.

Er zijn vele redenen waarom iemand je niet hoort als je belt. Doof/ slechthorend is er 1. Of muziek op de oren. Of wind langs je oren. Of je bent met je gedachten elders. En gelukkig heeft iedereen het recht om even niet te horen dat ik er aan kom.

Dan de vraag over het SH bordje. Een enkele keer zie ik dat en ben daar altijd heel blij mee, want dan weet je nog beter hoe je je het beste kunt opstellen. Ik ga er wel vanuit dat iemand die dat bordje op de fiets heeft, de andere zintuigen wat beter gebruikt en alerter is. Wat mij betreft zouden meer mensen dat mogen (niet *moeten* !) doen. Zodat iedereen kan blijven genieten van fietsen.

Zie bijgaand oplossing. Een vlagje achter op de fiets zoals we die al kennen. Is van verre al waar te nemen. Door er nog eens de tekst bij te plaatsen raakt het SH-teken sneller alom bekend.

Henk

Vind jij dat het S/H-bordje goed werkt? Laat hieronder een bericht achter of mail naar [email protected] met als onderwerp ‘S/H’