Het Gazelle-herenrijwiel dat hij voor de eigenaar van een Nijmeegse koffietent tot een elektrische fiets ombouwde, omschrijft hij als ‘steampunk’. Dat is een sciencefictiongenre waarin elementen uit het negentiende-eeuwse stoomtijdperk een rol spelen. De koperen buizen doen inderdaad ouderwets industrieel aan. Maar het gaat Timmermans niet alleen om hoe het eruitziet. Het moet altijd functioneel blijven. ‘Dat is het allerbelangrijkste.’
Hij had voor het wegwerken van de kabels ook standaard stalen zwarte buizen kunnen gebruiken. Maar de koperen buizen doen het net zo goed en zien er volgens Teun veel mooier uit.
Voor zijn laatste creatie liet hij zich inspireren door Scrambler-motorfietsen van net na de Tweede Wereldoorlog. De accu zit op de plek waar gewoonlijk de benzinetank zit. Het frame is van een transportfiets uit de jaren dertig. En hij heeft ook een stuk van een omafiets gebruikt. De koplamp is van een tractor. Toen de fiets klaar was, zette hij foto’s op zijn Facebook-pagina. ‘Ik heb nog nooit zo veel reacties gehad.’
Hij maakt ook wat meer ingetogen fietsen. In zijn werkplaats hangt een fiets die zomaar tachtig of negentig jaar oud kan zijn. Merk: onbekend. Hij komt uit België, denken de kenners die hij om advies vroeg. De plek waar de achtervork aan het frame vastzit – net voorbij de zadelbuis – verraadt de Belgische bouwtraditie.
‘Ik zag hem in België tegen een schuur staan en belde aan.’ De fiets was roestig en de voorvork stuk. Een tientje. Meer hoefde de eigenaar er vanwege de slechte voorvork niet voor te hebben. Teun maakt het frame helemaal kaal, zocht naar een bijpassende voorvork en lakte de fiets opnieuw. Met blanke lak, om het vakmanschap van de framebouwer te tonen. ‘Je kunt zo precies zien waar hij met messing de framebuizen aan elkaar heeft gesoldeerd.’
Voor de kenners: de lugs ontbreken. Lugs zijn verbindingsstukken waarmee je de framebuizen gemakkelijk aan elkaar kunt solderen. Zonder lugs moet je wel héél goed kunnen solderen. En dat kon deze anonieme framebouwer. Teun maakt hem nu klaar voor een jongen die er mee naar Budapest wil.
De meeste mensen die bij hem aankloppen, willen gewoon een degelijke fiets. ‘Ze hebben vaak al lang gezocht en kunnen in de fietsenwinkel niet vinden wat ze zoeken.’ Ze hebben het idee dat fietsen vroeger beter waren. En volgens Teun is dat ook vaak zo. ‘Fietsfabrikanten kiezen goedkope onderdelen die je niet herkent, zoals de trapas of de spaken. Dat die van mindere kwaliteit zijn, kun je niet zien.’ Oude frames vormen de basis voor een degelijke stadsfiets. En soms komen mensen met een eigen oude fiets die ze opgeknapt of geëlektrificeerd willen hebben. Teun doet zijn best de fiets zo onderhoudsvrij mogelijk te maken. ‘Maar ik zeg altijd: ik ben geen tovenaar. Onderdelen kunnen kapotgaan.’ Hij zou graag betere onderdelen willen monteren, maar die zijn er niet. Betere kwaliteit kan wel, als fabrikanten dat zouden willen. ‘Met grotere kogellagers wordt een versnellingsnaaf veel duurzamer. Toch doen fabrikanten dat niet. Ik snap het wel, want dan is zo’n naaf duurder dan die van de concurrent.’
Teun heeft jarenlange sleutelervaring. Zijn vader kluste graag en moedigde zijn zoon aan om zelf dingen op te lossen. Zo repareerde hij altijd eigenhandig zijn krantenwijkfiets die om de haverklap kapotging. Hij wilde graag mountainbiken bij een vlakbij gelegen grindgat, maar een mountainbike kon hij niet betalen. Toen maakte hij er zelf maar eentje. ‘Framepje, noppenbanden eronder en gaan.’ Van lieverlee begon Teun fietsen te verzamelen. De fietsen bleven achter toen hij naar Nijmegen verhuisde voor zijn studie Industrieel Productontwerp. En als bijbaan werkte hij bij een fietsenmaker in Wijchen. Zijn ouders kregen ondertussen genoeg van al die oude fietsen in de schuur. Teun knapte ze toen maar op en zette ze op Marktplaats. ‘Die oude dingen verkochten best. Je hebt de verzamelaars, maar ook mensen die oog hebben voor mooie oude dingen en gewoon een fraaie degelijke fiets willen.’ Gaandeweg ging hij oude fietsen aanpassen. Een gruwel voor de puristen die volledige originele fietsen hebben, maar de meeste mensen vinden het prachtig.
Vlak voor zijn afstuderen stond hij voor de keus: verdergaan met fietsen of een baan zoeken. ‘De leuke banen zijn moeilijk te vinden. Als je in loondienst gaat, moet je de creatieve ideeën van anderen uitvoeren. Daar had ik heel weinig zin in.’ Dan liever zijn eigen ideeën uitvoeren. En die slaan aan. Zijn klanten komen van heinde en verre, maar vooral uit de Randstad. ‘Nijmegen is dan misschien niet de handigste plek, maar ik heb geen zin om in Amsterdam te wonen.’
De prijzen van zijn op maat gemaakte fietsen lopen uiteen van 750 tot 3500 euro. Meer informatie: timmermansfietsen.nl
Categorieën
