Kinderen kunnen hier fietsen zonder ouders

‘Welke vraag je ook stelt, het antwoord bij mij is bijna altijd fietsen’, zegt muzikante Kylie lachend. De liefde voor de fiets zit diep bij de Australische. Nu doet ze het iedere dag, al leerde ze het pas op haar 33^e. Ze woonde op dat moment in Londen met haar man Aaron en kinderen Mia, Abi en Raphy. Ze kwamen net uit Australië, waar een leven zonder auto ondenkbaar is.  In Londen zag ze mensen fietsen en dat wilde ze zelf ook weleens proberen. ‘Het was natuurlijk gekkenwerk in die enorm drukke stad’, memoreert ze lachend. ‘Maar ik werd verliefd op de fiets. Op het bewegen, het niet in de file staan en het in de open lucht zijn. Al snel nam ik mijn kinderen mee in een fietskar. Veel mensen vonden dat wel interessant; gelukkig waren de meeste reacties positief. Al hoorde ik een paar keer automobilisten schreeuwen: doe effe normaal joh!’

Toen ze verhuisden naar de rustigere stad Norwich, bleef ze fietsen. Haar kinderen leerde ze het ook, al zagen ze dat fietsen in Engeland niet ideaal was. Daarvoor was het verkeer te druk en waren de fietspaden niet goed genoeg aangelegd, vond Kylie. ‘In die tijd dacht ik weleens aan verhuizen naar Nederland. Mijn man heeft een Nederlands paspoort, al is hij opgegroeid in Australië. We gingen daarom al regelmatig naar Nederland op vakantie en raakten steeds meer verliefd op het land. Dat iedereen hier fietst, van jong tot oud en van rijk tot arm, vinden we prachtig. Toen mijn man ook nog werk kon vinden bij een bank in Nederland, was de keuze snel gemaakt.’

Het gezin vertrok naar Houten, winnaar van de Fietsstadverkiezing 2018 van de Fietsersbond. Die eervolle titel krijgt het dorp vanwege het goed aangelegde fietsnetwerk. Daar zijn de fietsers zo mee in hun nopjes dat Houten hoog scoorde in de tevredenheidsenquête.
Het geheim van Houten is de Rondweg. Auto’s kunnen alleen via de ringweg van de ene wijk naar de andere wijk rijden. Fietsers mogen wel dwars door Houten hebben zo altijd de snelste en veiligste route binnendoor.  ‘We wisten dat we naar een fietsvriendelijke plaats wilden verhuizen’, vertelt Kylie. ‘Zo kwamen we bij Houten terecht. Ik vond het geweldig dat er zoveel afgeschermde fietswegen liepen en dat je zelfs jonge kinderen op het fietspad zag.’
Haar kinderen Mia (15), Abi (13) en Raphy (8) waren op dat moment 6 en 5 jaar en 10 maanden oud. ‘Natuurlijk vonden ze het niet leuk om weggetrokken te worden bij hun vriendjes in Norwich’, weet Kylie. ‘Maar tegelijk vonden ze het magisch dat ze hier zelf naar school mochten fietsen. De kinderen vonden het heerlijk om al snel zelfstandig door Houten te fietsen, dat gaf ze een gevoel van vrijheid. Daarover heb ik het kinderliedje Move! geschreven.’

Als ze luistert naar haar vrienden die nog wel in Australië wonen, hoort ze verhalen over kinderen die iedere dag meer dan een uur in de auto zitten. ‘Zij worden pas zelfstandig als ze 16 zijn en hun rijbewijs kunnen halen. Ik vind het zo waardevol dat kinderen in Nederland zich al veel eerder zelf kunnen verplaatsen. Dat ze zelf naar school mogen fietsen en naar hun sportclub of naar vrienden. Los van hun ouders.’
In een tijd waarin schermen steeds meer tijd opeisen, gelooft ze dat het essentieel is dat kinderen blijven bewegen. ‘Het is mooi als ze sporten, maar die dagelijkse beweging is nog belangrijker’, gelooft Kylie. Ze snapt wel dat Nederlandse kinderen al jaren bij de gelukkigste ter wereld horen. In 2013 publiceerde Unicef een rapport waaruit bleek dat Nederlandse kinderen wereldwijd het gelukkigst zijn. ‘Door te bewegen in de open lucht maak je allemaal stofjes aan waardoor kinderen zich blij voelen. Daarbij is het een sociaal vervoermiddel. Mijn dochters fietsen altijd met vriendinnen naar school, luid kletsend. Dat mis je wanneer je in de auto van je ouders overal naar toe wordt gebracht.’

Kylie zou het prachtig vinden als meer landen het voorbeeld van Nederland volgen. Door overal in steden mooie fietswegen aan te leggen. ‘Daarmee geef je mensen de kans om de fiets te pakken. Ik vind het nog steeds bijzonder dat het hier zo normaal is. Iedereen heeft een fiets, van jong tot oud. Die cultuur ontstaat niet zomaar. Maar met goede fietswegen kunnen andere landen wel een goed begin maken.’ Ze is zelf blij dat ze de stap heeft gezet en dat haar kinderen nu zelfstandig naar school kunnen fietsen. ‘Als we op bezoek zijn bij familie of vrienden in Londen of Australië, valt het ze altijd op hoeveel tijd ze opeens in de auto moeten doorbrengen. Dan zijn ze weer blij als ze weer op de fiets kunnen. Lekker alleen op pad.’